Het begin van een nieuw ontdekken

Het boek ‘De wereld is een kiezelsteen’ van Ingeborg Hendriks is één van mijn ‘bedboeken’. Ze worden van tijd tot tijd opengeslagen om het leven te verrijken, een meditatie op zich. Er staat een verhaal in van Toon Tellegen. Nou is Toon lezen verdiepen bij uitstek.

Het is het verhaal van de schildpad. Krekel vraagt aan hem of hij zeker weet dat hij de schildpad is. Krekel legt hem uit dat hij weet dat hij een kerekel is omdat hij tjsirpt.De kikker weet dat hij een kikker is omdat hij kwaakt. Als ze samen weglopen begint schildpad te twijfelen omdat er niets specifieks bij de schildpad hoort. Ja, dat hij schuifelt. Maar dat doen er zo veel. Hij voelde zich eenzaam en onzeker. Als olifant uit de boom valt vlak bij hem , even kreunend met de ogen dicht blijft liggen en daarna de ogen opent, zegt hij ‘Dag schildpad’.Weet je echt zeker dat ik schildpad ben vraagt de schildpad ongelovig. Ja , wie zou je anders zijn. antwoordde olifant. Schildpad had krekel en kikker wel achterna willen hollen, maar dat doet een schildpad niet. Dus bleef hij stil zitten in het gras en zei ‘Hallo schildpad, hallo’.

Ter overpeinzing geeft de schrijfster de volgende vragen mee. ‘Wat maakt mij tot wie ik ben. Ben ik wat anderen in mij zien. Moet ik bewijzen dat ik besta. De laatste vraag is makkelijk te beantwoorden. Ten eerste moet niets en ten tweede ‘Ík ben, dus ik besta’ in variatie op het thema van Descartes die ooit schreef ‘Ik denk, dus ik ben’ wat ook een mogelijkheid is.

Wat maakt mij tot wie ik ben: Dat is voor mijn gevoel alles om mij heen. De mensen, de dieren, de natuur die ik liefheb, wat mij beweegt, wat mij aanzet tot handelen, denken, wat bepaalde eigenschappen aanwakkert, wat inspiratie geeft, hetgeen wat achter mij ligt in de vele herinneringen, de weg die ik bewandel, het pad dat nog open ligt. Alles wat het leven vult met liefde.

Ben ik wat anderen in mij zien: Iedereen krijgt z’n deel, door wat er tussen ons voelbaar is, wat er aan uitwisseling plaats vindt, welke relatie we met elkaar hebben. Er loopt een rode draad doorheen en dat ben ik, de verbindende factor tussen al die verschillende frames. Zet ze om mij heen en het beeld is compleet. Bij het schilderen van een portret is het zo dat de emotie een belangrijke rol speelt. Welk gevoel roep jij bij mij op of vice versa. Daardoor kan een portret wel eens heel anders uitvallen, dan hoe mensen zichzelf zien.

https://www.npostart.nl/sterren-op-het-doek/POW_04349772

Gisteren bij sterren op het doek schilderden de kunstenaars de tweede kamervoorzitter Khadija Arib. Drie totaal verschillende portretten. Elk portret was het in haar optiek net niet helemaal. Zo vond ze het uiteindelijk door haar gekozen portret, heel realistisch geschilderd, te statig. Het tweede had ook van een ander kunnen zijn en de derde droeg zoveel verdriet mee in haar blik. Zo herkende ze zich niet. Het mooie was, dat ik in alle drie een Khadija zag, facetten van haar die in het gesprek met Eus allemaal langszij schoven, weemoed, verlangen en trots en dat was bij alle drie letterlijk en figuurlijk ‘uit de verf gekomen’.

Welk beeld vormt zich diep van binnen in mij met al mijn geheimen, mijn verborgen emoties, mijn versluierde gevoel en, niet op de laatste plaats, sta ik mezelf toe om me eerlijk en open helemaal bloot te geven, te kennen. Want ook al ben je nog zo naar buiten gericht en schrijf ik mijn ziel en zaligheid uit dan blijft er altijd, waar dan ook, wel iets verborgen. Het blijft zoeken, analyseren, spiegelen en breien. De uitspraak vorige week van Herman van Veen bij ‘Matthijs gaat door’ was doordacht en wijs. Marjan Berk beaamde gisteren ongeveer hetzelfde in ‘Forever Young’. Wat maakt het leven de moeite waard: ‘Morgen’. Het begin van een nieuw ontdekken.

In 80 dagen de wereld rond

Colombia: Vegetarische Ajiaco

2 uien fijngehakt/5 tenen knoflook zeer fijn gehakt/1 eetlepel oregano, gedroogd/1 eetlepel zwarte peper/1 eetlepel gemalen zeezout/4 eetlepel olijfolie1 liter groentenbouillon. 500 gram aardappel verschillende soorten, rood/geel, 2 maiskolven.1 klein bosje peterselie of koriander, 1 klein bosje lente ui, 2 eetlepel knopkruid / guascas fijn gehakt(Heb ik vervangen door koriander)

Garnering: 2 eetlepel kappertjes/fijngehakte peterselie, 100 ml creme fraiche, 1 avocado in dunne schijfjes

Bereiding: Verwarm de olie in een grote soeppan. Fruit de ui tot deze glazig is. Voeg vervolgens de knoflook toe en bak kort mee op laag vuur. Doe het zout, peper en oregano erbij.Voeg de bouillon toe en breng het geheel aan de kook. Laat het brouwsel 35 minuten pruttelen. Ondertussen: Schil / was de aardappels zo nodig. Snijd deze in hapklare stukjes. Doe de aardappelen nu in de bouillon en kook voor 5 minuten. Voeg vervolgens de maiskolven en het knopkruid of de koriander en de lenteui erbij. Laat het geheel nog ongeveer 10 minuten pruttelen tot de aardappelen gaar zijn. Haal het bundeltje lente ui en koriander/peterselie uit de soep. Proef de soep en breng eventueel op smaak met peper en zout. Verdeel de soep over 6 kommen. Zorg dat overal een stuk mais in zit.Garneer met avocado, kappertjes, en een beetje peterselie en de kappertjes. Bon Provecho!