Proost met troost

De zon trok uitnodigend aan mijn lummelend lijf. Ze had gelijk. Het was een stralende dag en de kleine blauwe wilde me vast wel naar de tuin brengen. Eerst ging ik met de leftovers van mijn uitgebreide kookreis naar dochterlief en beloofde foto’s te nemen van een tuin, een van de opties die de hare zou kunnen worden als eerste op de wachtlijst. In de sloot dobberden de meerkoeten, maar op de kant aan de overkant zag ik iets alarmerends wit, het leek op een paar eierschalen. Bij nader inzien zouden het reuze eieren moeten zijn, gezien de grootte van de schalen. Van echtpaar meerkoet waren ze niet.

Bij nadere inspectie van de foto’s achteraf, bleek het om een grote schelp te gaan, die je vaker tegenkomt op het terrein en een blikje. Nou weet ik van de grachtkoeten dat ze alles gebruiken om hun grote onbeschutte nest in de verdedigingsstand te brengen tot aan plastic en blik toe. Waarom deze slootkoeten niet. Aangezien een van de koeten van de kant af kwam, kon ik alleen maar bedenken dat ze hun nest aan het opbouwen waren en met rommel dus.

Ik stuurde foto’s van de tuin door via de app. Ze lag op de goede kant van het complex met uitzicht over het noorderpark en tot laat in de zomeravond zon. Nu maar duimen. Ik mocht door de tuin van de achterbuuf. De warmte van de zon was voelbaar in mijn stulp en uitnodigend, maar eerst eens kijken hoe alles aan het uitbotten was. Overal piepte lente tevoorschijn. Aan een tak, in een knop, in de lage blauwe scilla’s en de mini-narcissen in heldergeel, het tere groen aan de rozenstruik. De woelmuizen deden dapper mee en groeven hun eindeloze tunnels tot paleizen, die boven de grond uittorenden.

De dorre takken met bloem van de hemelsleutel nam ik mee voor in een geïmproviseerde vaas op de tafel. Een dankbaar tekenobject voor later en door de warmte verleid besloot ik vast een poging te wagen in een haastig pastel.Wat zijn schermbloemigen altijd een dankbaar gegeven. Herkenbaar en stilistisch van vorm. Ik schreef alle bevindingen van de laatste tuinloze weken op in het oude groene logboek, toen er geappt werd door dochterlief dat ze, door nieuwsgierigheid gedreven, toch alvast even aanwipten.

Twee koude kinderneuzen op de fiets door een barre tocht, want noorderwind. Maar uit de wind in het zonnetje was het lekker. We besloten om te lopen en bij het eventuele toekomstige erfgoed vlogen de plannen over en weer, terwijl op hetzelfde moment twee buizerds buitelend de lente tegemoet baltsten en omdat elke roofvogel een groet van haar vader daarboven is, voelde het als een inzegening. Ik wandelde met ze mee terug, ving een kou-traan op de wang van kleindochter en verbaasde me over de kleine warmbloedige filosoof, die half uit zijn jas hangt in de scherpe wind.

In de keuken kreeg ik de oven van het smegfornuis niet aan. Instellen ging soepel, maar verder bleef het ijzingwekkend stil en koud. Met veel geduld en steeds weer opnieuw drukte ik de kleine knoppen in en eindelijk, terwijl ik de pijp al aan Maarten had willen geven, schoot ie aan. Hoe dat gelukt was, was me totaal onduidelijk door de brij van onbewuste handelingen. Niet getreurd, het werkte en voort kon de tocht naar Zweden. Het gerecht kenmerkte zich door simpele eenvoud met gebakken rode ui en gebakken wortel uit de oven. Het smaakte zoals het klonk, omdat ik de daslookpesto was vergeten. Aan kunst was er des te meer Zweden met Anders Zorn, die zuslief en ik vlak voor deze lockdown nog uitgebreid hadden kunnen bewonderen in het Kunstmuseum in Den Haag. Alles wat tot de cultuur van Zweden behoorde, zoals bij ons de tulpen en de klompen, had hij vereeuwigd in een bewonderendswaardige realistisch/impressionistische stijl. Een memorabel moment.

Met een ode van Elisah, de dochter van Liesbeth List, aan de vorig jaar maart overleden diva, kreeg de dag een nostalgische en wat weemoedige afdronk. Proost met troost.

Zweden: Recept gebakken ui en wortelen uit de oven(nu met de daslookpesto)

Ingrediënten: Minimaal één rode ui per persoon. Zout en versgemalen peper. 1 tl gedroogde tijm. 1,5 el olijfolie. Bereiding:1. Verwarm de oven voor op 225 ° C. Snijd de rode uien zodat je twee gelijke helften krijgt. Als je wilt, kun je een klein plakje van het uiteinde afsnijden om het stabieler in de ovenschaal te laten staan. Leg de uien met de open kant naar boven met de schil er nog aan in een ovenschaal. 2. Voeg peper en zout toe en besprenkel het met tijm. Werk het af met wat olie op elke ui. Zet de ovenschaal ongeveer 30-40 minuten in de oven. De uien moeten door en door zacht zijn om ze te kunnen serveren.

Ingrediënten: 800 gr wortels. Zout en versgemalen peper. 1 el hele venkelzaden. 1,5 el olijfolie. Bereiding:1. Gebruik dezelfde temperatuur in de oven als de ui, 225 ° C. Leg de wortels in een ovenschaal. 2. Bestrooi ze met zout en peper en strooi er ook de hele venkelzaadjes over. Besprenkel het met wat olijfolie en schud de ovenschaal zodat alle wortels gelijkmatig bedekt zijn met de kruiden en olie. 3. Zet de ovenschaal ongeveer 20-30 minuten in de oven. De wortels moeten zacht zijn maar bij voorkeur met toch een bite bij het serveren.

Ingrediënten: 70 gr pompoenpitten/120 gr groene erwten/2 handjes verse daslook
3 el / 15 gram voedingsgist/Het sap van 0,5-1 limoen/0,5 dl koolzaadolie/0,5 dl olijfolie
Een flinke snuf van een lekkere zout

Bereiding:
1. Rooster de pompoenpitten in een droge bakpan tot ze goudbruin zijn en heerlijk nootachtig ruiken. Giet de pompoenpitten in een mixer en maal ze niet te fijn.
2. Voeg alle andere ingrediënten toe en mix tot je een pesto krijgt in de gewenste textuur.
Het kan zowel nogal grof zijn of bijna zo fijngemalen als een saus (voeg daarvoor eventueel meer olie toe als je dat wilt)
3. Breng het op smaak met zout en eventueel extra limoensap.