De wereld rond

Dat was een mooi uitstapje in vogelvlucht. De groentestoofschotel uit Ethiopië bracht me niet alleen bij de culinaire hoogstandjes van het land, maar ook bij de Kopten en hun iconen. De Koptische Kerk in Ethiopië is al sinds de 4de eeuw staatskerk. Wereldwijd heeft ze 36 miljoen leden en is daarmee de grootste Oriëntaals-orthodoxe kerk, vertelde Wikipedia mij. De iconen zijn kleurrijk en onmiskenbaar oriëntaals. Aan de meest simpele durfde ik me wel te wagen. Miscchien volgt er nog een mooi portret, maar voorlopig hou ik het hier bij. De formule werkte. Kunst en cultuur samen op één bord. Zo gaat de reis heten.

Het recept voor de Alecha, de vegetarische Ethiopische groentestoofschotel was goed bij elkaar te sprokkelen, alleen het recept voor de Injera, de pannenkoekjes, moest ik aanpassen, omdat normaal het deeg drie dagen moet staan. Het recept stond op de website van de Happy Chief.

De voorbereidingen, het snijden van de groente en dergelijke is van ‘grote stappen, snel thuis’. Heerlijk om alles grof en snel te snijden. Van dochterlief had ik een paar weken geleden een zware stoofpan gekregen. Mooi blauw is niet lelijk. Maar daarvoor moeten de spierballen echt rollen. Koken in het ding is een complete workout als je hem uit het keukenkastje moet takelen, iets wat we in de bewegingloze tijd wel kunnen gebruiken. Om de tien minuten moest er weer het een en ander aan ingrediënten worden toegevoegd en zo bleef het een overzichtelijk geheel. Door het lange sudderen werd alles heerlijk zacht en kruidig. De vierseizoenen peper ging op de bonnefooi, rode, zwarte, chili en witte peper bij elkaar en de gemberpoeder werd vervangen door verse geraspte gember, maar het voegde veel toe aan de smaak.

Ingrediënten:1 grote harde ui,/2 eetlepels zonnebloemolie,/2 winterwortels,/2 groene paprika’s,/375 milliliter water,/68 gram tomatenpuree (klein blikje),
1 à 2 theelepels zeezout,/0.5 theelepel gemberpoeder,/400 gram aardappelen,/1 vleestomaat,/halve witte kool,/4-seizoenenpeper. Voorbereiding: Schil de ui en snipper hem fijn. Schil de winterwortels met een dunschiller en vervolgens in plakjes diagonaal gesneden. Snijd de groene paprika’s in vier à vijf parten en verwijder het zaad en de zaadlijsten. Snijd de aardappelen in dikke schijven. Verwijder het hart uit de witte kool en gooi deze weg. Snijd de witte kool in 4 repen.

Bereiding: Fruit in een grote pan de gesnipperde ui in de zonnebloemolie totdat ze zacht zijn, maar nog niet bruin. Voeg dan de winterwortel, groene paprika, water, tomatenpuree, 1 theelepel zeezout en de gemberpoeder toe. Leg een deksel op de pan.
Breng het geheel aan de kook en laat alles circa 10 minuten koken. Voeg dan de aardappelschijven toe.
Leg het deksel terug op de pan. Neem de vleestomaat, en kerf deze met een scherp mes rondom een paar keer in.
Dompel de vleestomaat een halve minuut in kokend water, en laat het dan onder koud water schrikken.
Hierdoor komt de vel los te zitten van de tomaat en is deze gemakkelijk te verwijderen. Gooi het vel weg.

Snijd de vleestomaat in 8 stukken en voeg ze toe aan de stoofschotel. Doe het deksel weer op de pan en laat nog eens circa 10 minuten zachtjes koken. Voeg de witte kool toe en strooi er zeezout en 4-seizoenenpeper naar smaak over. Roer alles goed door elkaar en laat nu alles koken tot de groenten gaar zijn. Controleer of er nog zeezout en/of 4-seizoenenpeper bij moet. Schep de stoofschotel in een mooie kom en verdeel hem daarna gelijkmatig in porties op de pannenkoek, in dit geval gemaakt van tarwebloem, kwark en zout.

Natuurlijk was het veel te veel, maar gelukkig komt er nog wel eens iemand onverwachts aanwaaien. In dit geval was het zoonlief, die er smakelijk van meegegeten heeft. Een aanrader, het land om je in te verdiepen en het gerecht.

De reis gingverder. De wereldkaart in blind vertrouwen aangeraakt, vloog over de kaart heen en bleef steken in Mexico. Natuurlijk veroorzaakte dat vanmorgen een zoektocht naar de originele Mexicaanse culinaire heerlijkheden, die uitmondde in een ontmoeting met de Tlayudas, een tortilla met bruine bonenpasta en verse groenten. Even kleurrijk als hun borden zijn gevuld, zijn de rijke stoffen en de afbeeldingen. Een nieuwe ontdekkingstocht staat te wachten.

Dochterlief had voor mij heerlijk zuurdesembrood van de warme bakker en heeft de Tagliatella met ragù meegenomen. Dubbel feest voor de prijs van één. Omdat er altijd gekookt werd voor minimaal zes personen, maar meestal veel meer om wat er aanschoof zo her en der, moet ik me nu nog extra concentreren op de hoeveelheden. De stoof kon makkelijk dienen voor nog een gezin erbij.

Kleindochter speelde zoet met haar partjes appel en twee lege bekertjes. Schijfjes erin, overhevelen naar de andere, uitstorten op de bank, en weer vullen. Onbetaalbaar ervaren, terwijl wij bijkletsten onder het genot van een kop thee. In deze malle tijden weet die kleine niet wat handen schudden inhoudt. Dat was weer even zo’n moment om bij stil te staan. Eenvoudige, vanzelfsprekende handelingen, die in de beleving van kleine kinderen die opgroeien ten enenmale ontbreken. Als je daarbij stil staat is het de wereld op z’n kop.

Nu ga ik me uitgebreid Mexicaans oriënteren en van alle ingrediënten maar 1/3 inslaan, anders waggel ik straks als een tonnetje aan coronakilo’s de wereld rond.