Het weer wéét van aanpakken

Van een vuurwerkverbod hadden niet veel mensen gehoord. Er werd nog lang en veel geknald, van die zware bommen, af en toe een handjevol siervuurwerk, maar het meestee toch gegil en gedonder op sterkte, waardoor Poes twee keer haar angst uitspuwde. Arme Pluis. Van de weeromstuit at ze haar bakje niet leeg. Eerst waren in de late namiddag zoonlief met mijn schoonlief en de kleine voetballer op bezoek geweest. Twee oliebollen en daar bleef het bij. In dat tijdstip leerde kleinzoon wel mijn naam zeggen, die hij als een kleine repeteerwekker achter elkaar bleef herhalen.

Toen ze weg waren kwam de soep aan bod, dankzij het betere snijwerk van ons, gisteren bij zuslief. Er gaat niets boven een zelfgetrokken soep. In de damp boven de pan verscheen het zachte gezicht van mijn moeder. ‘Goed gedaan kind’, knikte ze. ‘De foelie niet vergeten mam’, fluisterde ik trots terug. Tegen de doden moet je fluisteren, want alle doofheid verdwijnt als sneew voor de zon als de stofmantel is achtergebleven.

Met een oliebol met veel poedersuikerzoete heerlijkheden een glaasje rode Côtes du Rhône, een kleine kerstster en mijn warme waxinelamp verschansde ik me op de bank onder de plaid. Oudejaars televisietijd. Een beetje zappend heen en weer bracht me alras terug naar Matthijs van Nieuwkerk, die aan het woord was. Eerst dacht ik nog een stuk top 2000 te zien, maar het bleek zijn gloednieuwe programma te zijn: ‘Matthijs Gaat Door’. Dat was het onverwachte cadeau. Joost Prinsen schoof aan. De markante imponerend lange persoonlijkheid van De Stratemakeropzeeshow, J.J. de Bom en het Klokhuis. Hij ontpopte zich aan tafel als een wandelend verzenboek met een prachtige declameerstem. De jeugd sprankelde in zijn ogen als hij vertelde en het was een verademing om iemand te horen die echt iets te zeggen bleek te hebben. Matthijs was er zienderogen gelukkig mee. In een tempo dat twee keer zo laag lag dan gewoonlijk, maar nog altijd met voldoende vaart, bood hij met verve zijn uitverkoren gasten teen podium. Muziek, gesprek en gedicht wisselden elkaar harmonieus af. Een verademing op de buis, een programma met een geheel eigen stempel en een mooie visie erachter. ‘Ter leering ende vermaeck’.

Daarna Queen, eerst met allerlei gasten als een tribute en later oudere opnamen met Freddy Mercury zelf. Meezingen, de hoge tonen proberen te raken, hard of zacht in de eigen bubbel en niemand die opsprong bij een valse noot. De grote legende rende, sprong, blikte uitdagend neer op zijn publiek, zong dan weer ingetogen en speelde vol overgave de flamboyante zanger, die beloftes waar kon maken.

Tja en dan was er nog Youp. Als je wil oordelen, moet je het wel gezien hebben. In dat kader schoof ik aan in de zaal met de dertig toehoorders. De grofheid van zijn laatste shows waren eigenlijk een brug te ver naar mijn opinie. Maar, Youp had een en ander van de kritiek opgepakt.. Met een lichte weemoed om het bijtende sarcasme dat vroeger ooit als ironie op de planken mocht, wist hij er zo’n draai aan te geven, dat meer de stem van zijn column naar boven kwam. Er waren vragen bij, adviezen ook-stop met het rondzwemmen in je eigen gelijk- en allemaal sneden ze meer dan hout. Wat een prachtige eindconference. Vol bewondering zag ik hem staan op zijn gebruikelijke manier, handen diep in de zakken mijmerde hij over het afgelopen jaar, de mediagekte, maar bovenal de grote en gemeende waardering voor het zorglegioen. De enige mensen, die wat in te brengen hadden, uiteindelijk, en daar nog steeds niet voor werden beloond.

Het begin had ik gemist. Dat krijg je als je al zappend langs verschillende golflengtes sliert, maar het einde was meesterlijk. De lichtshow in de arena ter vervanging van het vuurwerkgeweld was slaapverwekkend en op de rode wijn en de oliebollen sukkelde ik in slaap tot zoonlief belde, Dwars door alle bommen en granaten heen wenste hij me een heerlijk NIeuwjaar toe.

En verdraaid, bij het ontwaken vanmorgen uit een slaap vol kringlopen en wandelingen met de zussen, blikte een wonderschoon nieuw begin aan de horizon. Het weer wéét van aanpakken.