In variatie op een thema

Nooit gedacht dat een boek met de subtitel ‘De kunst van het oordelen’, nog eens in de brievenbus zou liggen. Dankzij twee opmerkingen van twitteraars kwam de schrijfster ervan op mijn spoor, al trok ze iedere week voorbij in mijn krant. Eenvoudigweg nooit gezocht naar haar boeken. Je tot de gelukkige eigenaars rekenen, die meer dan inzicht verschaffen en ook de filosofie aanreiken, zorgt voor een gelukzalig gevoel. Het boek Altijd iets te vinden-De kunst van het oordelen-‘van Wieteke van Zeil is het juweel, dat nog ontbrak in deze tijden waar we de kunst niet in levende lijve mogen aanschouwen.

Naast het pas aangeschafte ‘Meisjes in de Kunst’ ben ik de hemel te rijk. Het handelt over het tot stand komen van meningen en wat daar een belangrijke rol inspeelt. Je stemming en je achtergrond, het gezelschap waar je in verkeert, de emotie die het in eerste instantie oproept en die soms belemmert dieper te kijken, dan je walging lang is. In vogelvlucht bekeken en nu al tot het besef gekomen dat het bijdraagt aan de hang naar een verdieping in de kunstbeleving. Aan het eind nog een aantal tips over aanvullende literatuur. Onder het gewicht van dit prachtig uitgevoerde boek ligt de nieuwe Zin en de krant. Geen ijdelheid om te vertellen, dat twee koppen koffie, schone lakens en zo veel leesplezier me een aangename morgen zullen geven naast vele uren mijmeren en nieuwe inzichten. Het geluk is soms een pakket in je brievenbus.

Gisteren was de avond van onze Boekenbabbels. Te vroeg voor mij en mijn terughoudendheid voor het open vizier inzake het virus, maar dankzij google meet, was ik er bij. Zij waren ieniemienie klein op mijn Iphoon en ik was hoofdgroot in hun kring aanwezig. Wat heerlijk dat de techniek dit mogelijk maakt. Ik voelde me de virtuele maagd, maar dan anders. De meeting duurde van acht tot laat, maar om elf uur was de koek op. Turen en ingespannen luisteren naar gesprekken, die soms door elkaar lopen met een geluid uit de verte, is vermoeiender dan ik dacht. Het boek dat besproken werd: ‘De avond is Ongemak’ van Marieke Lucas Rijneveld. Een boek dat weerstand en bewondering afriep. Iedereen had moeite met het in een keer uit te lezen. De hamvraag was onder andere; ‘Wat was de reden dat ze de Booker Prize had gewonnen samen met haar vertaalster Michelle Hutchson’. Een kenmerk was unaniem ervaren. Het boek werd gekenmerkt door een boeiende schrijfstijl met prachtige metaforen en associaties. Het nodigde eigenlijk uit, voor een betere beleving, door het ook in het Engels te lezen. Over het verhaal zelf waren de meningen verdeeld.

Toch was het weer genieten en niet op de laatste plaats om het boek wat er uitrolde voor de volgende keer: ‘Mrs Degas’, van Arthur Japin. Na de bijeenkomst ontdekte ik dat er een bijbehorende digitale kunstgids, kunstvensters genaamd, in het leven was geroepen, om al de kunstwerken, die Japin noemt in het boek, nader te kunnen bekijken. Een prachtige aanvulling op het bovenstaande verhaal. Het keuzeboek komt alweer deze richting op. Het enige nadeel was dat alle lekkernijen en de wijn aan mijn neus voorbij zijn gegaan, terwijl bij mij uit de koelkast een water haar weg vond. ‘Elk voordeel heeft…’in navolging van een aardse voetbalfilosoof.

De oppas bij kleinzoon ging niet door, want vader rinkelde alarmbellen met zijn plotselinge griepverschijnselen. Vanmiddag heb ik een herkansing bij kleinzoon 3, die van school komt en met me mee zal reizen naar het atelier. Wie weet, rolt er nog een onvervalst en een onbevangen kunstwerk uit zijn handen. Klein doek is aanwezig en de verf ook. Oma’s zijn niet voor een gat te vangen. ‘Kan je niet naar de kunst, zorg dan dat de kunst naar jou komt’. In variatie op een thema.