Het was weer een waar genoegen

Vroeger dan verwacht belde zus aan. Alles stond al in de steigers. Een koeltas met de resultaten van koelkastschumen, een in de haast gemaakte geschaafde courgette/paprikaslade met appelazijn, olie en peper en zout. Twee flessen water, een plat, een met prik. Alle zussen hadden een koelkastschouw gedaan en het beloofde  een goed gevulde picknick.

Het weer was prachtig, bestemming snel gekozen met een losse toets, een plekje aan de Linge ergens tussen Buurmalsen en Culemborg. Bij een verleidelijke idyllische, schaduwrijke plek aan het water zouden we aanmeren. Onze reputatie is er een van lang zoeken. ‘Als we naar de Lingedijk gaan komen we er vanzelf,’ dacht ik. Maar de Lingedijk was afgesloten en we werden een groot stuk omgeleid. Uiteindelijk zagen we de borden van Mariënwaerdt. De Linge werd losgelaten bij het zien van de grote walnootbomen, waardoor de zon schaduwrijke flinters strooide, aan de rand van een gedorst stuk land met een aantal rondstappende ooievaars.  De perfecte locatie, uit de zon onder  een beschermend bladerdek.

De wind tussen de bomen was verfrissend. De lucht was strakblauw en buiten de bomenrij hing de warmte als een deken over het vlakke kleurrijke land. Het geel kreeg kracht door het blauw en groen. Meer was niet nodig . Op de kleden stalden we alle meegebrachte waar uit. Salades, filet, de courgette, tomaat, bruin brood, toost, rijstcrackers, kers, druif, water, witte wijn en rosé. Zus had een jurk en een bloes, besteld op internet en een regelrechte miskoop, die we natuurlijk alle vier moesten passen. Achterstevoren leek het op de schorten van vroeger, de bloes was een floddertje eerste klas en ik had exact dezelfde besteld maanden geleden. Dit was al net zo’n debacle.  Het zorgde wel voor de lol. Bloes kon ook nog als sjaal omgeknoopt. Ik kreeg de jurk mee als schilderschort, maar de twijfel voor vruchtbaar gebruik blijft.

Aan de overkant was een groot veld met geel, ik dacht eerst zonnebloemen, maar bij nadere inspectie bleken het ontluikende pompoenen te zijn, met haar gele bloemen en klein vruchtbeginsel. Midden in het veld stond een toefje veldbloem. Zomaar, alsof de natuur zelf met cadeautjes had gestrooid. De ooievaars waren nu op dit veld aan het stappen. Zus drie kwam ze van dichtbij vereeuwigen en ik haalde er een paar met het toestel dichterbij. Ze blijven gracieus met hun klepperende snavels en hun lange stelten..

Het was genieten. Van elkaar, van al het lekkers met een goed gesprek over keuzes maken, gekkigheid en gemijmer en natuurlijk de traditiegetrouwe foto van vier met de zelfontspanner, zoals bij iedere andere picknick. Zuslief berekent de afstand en de neer te vallen plek, waarna er altijd hilariteit ontstaat en de lach verzegeld is. Veel van deze picknicks zijn voor een dagje uit of op vakantie, maar dit was een spontane actie van tussendoor.

Even spontaan veranderde de gezelligheid weer in natuur, schoon opgeleverd voor de in grote getale voorbijtrekkende e-bikes en fietsers. Met een koffie en thee bij Proeflokaal Marie besloten we de dag. Slipper van zus vier was ter ziele, dus liep ze op de grote bergschoenen van zus twee onder haar zwierige zwarte rokje de landswinkel in. Voor geen gat zijn ze te vangen, die zussen van mij.

Ouderwets hoedjes passen en bedenken dat we niets nodig hadden en daarna ras op huis aan met de belofte om het zaterdag nog eens dunnetjes over te doen. Lucht-kussen en gezwaai. Het was weer een waar genoegen.