Ondanks dat het nog niet erg opklaart, wil ik vroeg naar de tuin, maar eerst langs de kweker. Ik heb een nieuw adres ontdekt voor de planten. In een hoek van de tuin, bij het romantische ronde bankje, is een plek, dat nog wel kleur kan gebruiken. Een mooie toef. De witte kruiproos komt ervoor te staan aan de rand. Ze staat nu op een plaats waar ze al gauw dreigt overwoekert te worden door de springbalsemien. De kweker zit in de Bilt, niet zo ver weg, en heeft rissen en rijen aan voorgetrokken planten. Het zijn niet de planten van een gewoon tuincentrum, maar zorgvuldige en degelijke opgekweekte biologische exemplaren. Ik ben heel benieuwd. Als ik door het aanbod spit, valt mijn oog op de Astrantia Major, het Zeeuwse knoopje en ik weet nu al, dat dat de plant is, die ik moet hebben. Het doet me denken aan de ring van mijn moeder, een Zeeuwse knop van zilver, een beetje scheef door de jaren heen versleten. Als ringen konden praten had ze heel wat te vertellen.
Astrantia major
Mijn ringen zitten in mijn ladenkastje, tussen de oude kettingen, armbanden en oorbellen. Vroeger had ik altijd wel een sieraad om, maar er kwam een tijd dat het me ging irriteren. Eerst de oorbellen, de grote indiase hangers, die vervangen werden door kleine schattige knopjes en daarna tot nul werden gereduceerd. Daarna de kettingen, waarin kinderhanden bleven haken en die stroef en een wurgend karakter kregen als ik ze omhield bij het slapen gaan en als laatste, als allerlaatste, nu sinds vorig jaar, de ring. Ooit sierden meerdere ringen de vingers, ze werden er niet sierlijker van, want ik heb echte werkhanden, maar leuk waren ze wel. Er moest er steeds vaker een het loodje leggen en de laatste der mohikanen, de ring van de kinderen, werd afgedaan toen ik vrijwilliger werd in het ziekenhuis. Daar ben je verplicht om zonder sieraden te werken, wat qua hygiëne een logische regel is. Aan en af is lastig en de kans dat ze zou verdwijnen in de grote wasstraatslurven, omdat ze in een hoekje van mijn uniform zou blijven zitten, was een te groot risico.
De enkelkettinkjes heb ik enkel gedragen in de hippie jaren, alsook een prachtige indiase bellenrinkel van zilver boven mijn indiase teenslippers en aansluitend op de pijpen van de pofbroek. Armbanden en horloges zijn nooit favoriet geweest, want die belemmerden bij het schrijven. Een andere reden was dat ik me altijd bewust bleef van hun aanwezigheid en dat is funest, want dan ga je er op letten, en worden ze in gedachten groter en groter en evenredig hinderlijk.
Bij elk verjaardagsfeest op school werd ik uitbundig in de bloemen, de armbanden en de kettingen gezet. Vandaar de ladenkast met kettingen, oorbellen, armbanden, ringen, en ander klaterzilver. Dat duurde een aantal jaren tot we besloten, om te vragen naar één cadeau van allen, een plant of iets voor de groep het liefst. Dat was een goede zet.
Zeeuws knoopje dus voor in de tuin, omdat ze dezelfde sierlijke ronde vormen heeft als de ring. Een vleugje ‘moeder’ naast de akelei en de gezaaide papavers. Het blijft voorlopig groeizaam weer en het is een uiterst geschikt moment om te verplaatsen.
Misschien is het voor de rest van de dag een goed moment om een en ander laatje uit te zoeken, dan hoeven de dochters dat later niet te doen, want er zit veel kaf onder het koren. Wel eerst even door de ballotagecommissie heen sturen, want wat ik zwaar uit de tijd vind, is voor hen misschien wel een pareltje. Ook daar is het uiterst geschikt weer voor. In de benen maar weer. Eerst koffie en de krant en dan aan de slag. De dag is geopend.
Terwijl jij ijverig aan het schikken en herschikken bent in tuin en juwelenschuifjes, lees én herken ik me in jouw stukje. Vooral veel oorbellen sieren nu mijn kast, sinds ik er allergisch voor ben geworden, terwijl ik tot vijf jaar geleden de deur niet uitging zonder kleurrijke hangertjes, in alle maten en gewichten. Ik mis ze nog…
Een ring of armband zal ik wel dragen op een dagje uit, maar ze verdwijnen zodra het kan.
Je weet maar nooit wat terug ‘retro’ wordt, best niet teveel weg doen?!
LikeGeliked door 1 persoon
Daar heb je gelijk in Lieve, wat leuk toch iedere keer weer, dat er zoveel overeenkomsten zijn ❤ Juwelenschuifjes vind ik een oneindig mooi woord, die ik ga onthouden ❤
LikeGeliked door 1 persoon
“Schuifjes met juwelen”, klinkt logisch?
LikeGeliked door 1 persoon
Schuifjes is een lief woord, mooier dan laatjes of lades. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Heel mooi, zo’n juwelenschuifjes. En zoveel juwelen. Ik heb welgeteld één ring en twee kettinkjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Alle jaren opgespaard en veel van de kinderen op school, klaterzilver, maar ook nog echte leuke dragers.
LikeLike
Mooi, dat Zeeuws knoopje. Stond hier ook ooit, is verdwenen, ik zal eens op zoek gaan naar een nieuwe
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb ze gevonden, bij die kweker in de Bilt 😉
LikeLike
Ik denk dat ik naar Roger Bastin in Aalbeek ga, is ietsje dichterbij 😁
LikeLike
Goed plan voor jou 😉 Het is nu de tijd, ze beginnen met bloeien.
LikeLike
Ik ben zo benieuwd wélke kweker je bezocht? “Vroeger” zat er een goede langs de grote weg – maar die verdween. En ik wil zo graag weer eens langs een goede kweker (er zit er ook 1 in Driebergen – Abbingh – maar dat is hier vandaan nét verder fietsen!)
LikeLike
Planta groencentrum, Utrechtseweg 127, 3732 HA De Bilt
LikeGeliked door 1 persoon
DAnk je wel, daar fiets ik geregeld langs – ik ga eens kijken!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een heerlijk stukje. Wandelen in de tuin en snuffelen tussen snuisterijen. Graag gelezen!
LikeLike
Met dit weer is het een plek om te toeven tussen de buien door en als het regent het atelier in .;)
LikeGeliked door 1 persoon
Zo genoten tijdens het lezen, zoveel herkenbaars van bloem en juweel. Heb ook zo’n zin weer in tuin dingen ❣️
LikeGeliked door 1 persoon