Ongekende mogelijkheden

Daar liggen ze op een grote stapel. Een gestencild voorbeeld er boven op. Vliegertjes vouwen van vouwbladen en trapsgewijs in een ronding op elkaar plakken. Er ontstaan wat jeukende plekken aan de binnenkant van het hoofd. Vouwblaadjesallergie. Je hebt het of helemaal niet en in dat laatste geval ben je zuur af. Ik mis het afvalkarton van de drukkerij, mijn ecoline en mijn vetkrijt.

sterrenpracht in de maak!

Kerststerren vouwen, ze mochten nog wel worden uitgevoerd in een zelf gekozen kleur gelukkig. Straks hangen er 19 identieke sterren voor het raam en ik weet nu al bij voorbaat dat ik er niet intuin. Helaas wil de modus dat we überhaupt niet aan knutselen toe komen, anders had ik uitgepakt met mijn gezichtsbedrogjes. Een spiraal uit papier geknipt, die aan een dun touwtje hangt en waarbij je je afvraagt of ie naar boven of naar beneden wandelt. Kleine, grote, geglitterde of geverfde, de moeilijkheidsgraad van het knippen bepaal je zelf door ruimere banen of een flink aantal dicht opeen te tekenen. Ze voldoen aan alle eisen van de techniek. Als ze anders worden van vorm is dat geen enkele bezwaar, maar als spiraal zijn het echte gezichtsbedrogjes. Ooit lang geleden had ik twee houten windspiralen, waarmee ik voor de onderbouw het toverkunstje deed. Het waren een sooort sennapeulenachtige platte gedraaide stengels van hout. Ze hingen boven de verwarming en door de opstijgende warmte klommen en daalden ze dat het een lieve lust was. Welkom in het land van de verbeelding riepen ze ieder verbaasd oog toe!

Ieder jaar, 27 jaar lang, weer nieuwe kerstluiken openen is best een opgave, maar een thema brengt een scala aan nieuwe mogelijkheden. Een grote winterberg bijvoorbeeld van papiermaché, mooie figuren uit gestijfseld doek, geheel en al te modelleren naar eigen goeddunken, weven met glitterwol in kleine spaakwielen, kleien met natuurklei, batikken met kaars en ecoline, kerstkleden verven met de Tie-dye techniek, glas in lood met vloeipapier, kleine sterren en bomen timmeren van dunne latjes, takken verven en aankleden met glitter, lappen, slingers of wol. Het is allemaal langsgekomen en niet zelden vermengde zich de ene techniek met de andere door het experimenteren van de kinderen zelf en ontstond er weer een nieuwe vorm van. Zo werkt dat.

De ‘afgeschreven’ boekenboom

Arme omgeving dood elke inspiratie. Als dat mij al overkomt met mijn enorme bagage, hoe moet dat dan bij onze lieve intens belevende kinderen zijn. Iedere groep zou minstens verplicht een goed gevulde knutselhoek moeten hebben. Dan zijn we direct af van de voorgeschreven kerstactiviteiten. Ga los, verzin het en zorg dat ze een aantal basis vaardigheden en technieken in hun vingers hebben. Daar heb je drie maanden lang de tijd voor. Daarna kunnen ze naar hartenlust met al het materiaal dat voorhanden is verder experimenteren. Evalueer, reflecteer en verzin samen nieuwe stappen, laat ouders meedenken in lappen, lapjes, bakken, wol, maar ook afgedankte schroeven, oorbellen, ijzerdraden, wielen, raderen, stenen, rolgordijnen(de mooiste kerstbomen op een rolgordijn geverfd), de losse latten van de luxaflex, prachtig materiaal voor gezichtsbedrogjes.

Ik heb de kerststerren links laten liggen en de allergie in mijn hoofd weg gekrabd en straks komt het er. Mijn eigen galerij der ongekende mogelijkheden. Ik voel al weer een nieuw idee opkomen.