Wie weet

Een vallende ster trok aan mijn oog voorbij. ‘Als er een ster valt mag je een wens doen, mag je een wens doen, als je hem ziet…’ om met Ellie en Rikkert te spreken uit dat verre verleden. Een lied die alle kinderen van al mijn groepen zich nog vaag zullen herinneren.

Een andere ster die ik zag was die van Olga Zuiderhoek bij Eus en zijn ‘Sterren op het Doek’. Het leek wel of ze de kunstenaars bij haar persoonlijkheid hadden gezocht. Allemaal prachtig en persoonlijk werk, precies zoals Olga dat had willen hebben. Geen plaatjes, geen starre beeltenis, maar sprankelend in bepaalde details of met fantasie en forse streken neergezet. Haar verhalen waren al net zo krachtig als de werken. Een opmerking blijft hangen. Die van de kop koffie. Als je die niet meer samen met iemand kan drinken, waarvoor zou je dan je bed uitkomen. Tot aan de dood van haar man had ze na iedere nacht zin in de dag. Die zin was weg. Ik denk aan schoonzus en haar lege bed. Dat dus. Toch twinkelen haar ogen voortdurend.

Een nacht zonder Klaas Vaak. Hij heeft klaarblijkelijk mijn huis overgeslagen. Het maakt niet uit. Er valt genoeg te overpeinzen en anders had ik die vallende ster nooit gezien en niet het geluk gehad dat mij straks wordt toegeworpen.

Voor de zussen-midweek is een huisje geboekt. In de buurt van Zutphen dit keer. Museum More onder handbereik en de prachtige IJssel om van te genieten. Ik weet nog niet of ik kan. Het is tegen het eind van het schooljaar. Mijn oudste kleinkind is straks van de middelbare, dus daar zal een diploma-uitreiking zijn. Oma’s mogen dat genoegen graag smaken. Maar alles is natuurlijk te bereiken vanaf die vakantieplek. Niet getreurd.

‘Even tot Hier’ gaat in op de doodsbedreiging van de hoofdpiet. De mensheid is van het padje af als je het mij vraagt. Een acteur bedreigen omdat de uitvoering van een rol je niet bevalt. Dan ben je toch behoorlijk stuurloos afgedobberd. Ze gingen er op de juiste manier mee om. Satire is nodig om alles op de juiste plaats te laten vallen, ook verdwaasde en emotionele ideeën, die alleen maar wat zeggen over de persoon die ze uitkraamt.

De grote kerstboom is weer aan. Er waren al verschillende kerstbomen van de kinderen langs gekomen.. De Sint eruit en Kerst erin. Geen getreuzel. De lichtjesweken zijn aangebroken. Die hele grote kerstboom voor mijn slaapkamerraam zou er wel eens de oorzaak van kunnen zijn dat Klaasje Vaak niet dorst aan te wippen. Het licht bovenin is nogal fel.

In museum Kranenburgh in Bergen is een tentoonstelling over het werk van Marit Tornqvist met de titel ‘Verborgen verhalen’. Aan de hand van meer dan 100 levendige en fantasierijke illustraties worden verhalen over complexe thema’s vertoond. (Liefde vriendschap identitei en verlies) belooft een recensie over haar werk mij. De tentoonstelling duurt van 30 november 2025 tot 10 mei 2026. Ik zet haar op het lijstje van Lief en mij. Inmiddels is het zeven uur geworden. Tijd om nog een tukkie proberen te doen om de schade een beetje in te halen. Wie weet.