Met hernieuwde energie

Zon te zien. Met regen dat dan weer wel, maar wie weet, levert het de eerste pot met goud op van dit nieuwe jaar aan het eind van de regenboog. Ganzen en aalscholvers in de lucht.

We komen een beetje bij van de drukte gisteren. Dochterlief was ook aan het kwakkelen net als haar man en ze komen niet. Geen punt. Als Mohammed niet naar de berg komt, dan komt de berg wel naar Mohammed. Ergo: een bakje Harira met brood gaat hun kant op. Er vallen meer mensen om in dit kwakkelende weer. Het scheelt vijf eters. Maar ook al was het nog zo’n grote volle pan soep, toch gaat alles schoon op.

Het wordt een gezellige keuvelende middag, waarbij de oude fotoboeken van Lief en mij van vroeger een aanleiding zijn tot vermaak. De drie kleintjes gebruiken de zuil om er omheen te rennen of om de autootjes zo hard mogelijk in rechte baan te laten rijden. Schelle stemmetjes. De filosoof en tante Pollewop vechten om een plekje op de voetenbank, apenliefde eerste klas. Er is ook weinig vertier. Zoonlief en gezin komen als zijn broer met iedereen vertrokken is. Diens kleine heeft krentenbaard. Ze heeft er geen last van maar het blijft besmettelijk. Lucht-kusjes en knuffels dan maar. Je moet de kat niet op het spek binden. Het is fijn om ze bijna allemaal te zien. Dochterlief en co houden het te goed. Wat in het vat zit verzuurt niet per slot van rekening.

Gisteren las ik in een blog een ABCtje met alle meer of mindere hoogtepunten uit het vorige jaar. Een prettige resumé van het leven. Hoogtepunten en iets minder of daaromtrent. Wel mooi om zo’n staatje te maken. Wat was de zingeving. Fijn om over te peinzen. Allereerst de knoop doorgehakt om ook alleen te gaan reizen. Lief wilde dat eerst niet, die legt me voortdurend in de watten. Maar ik dacht dat we dan beiden, onafhankelijk van elkaar, hij van zijn huis en ik van de kinderen, konden blijven genieten. Het land in de Hof vraagt om veel onderhoud en dat kan nu gewoon doorgaan. Het was weer een mijlpaal. Ik kan het gewoon. Het kost zelfs geen centje pijn. Onverhoopt prettig is de vreugde om het weerzien. Die is des te groter. De korte minivakanties zijn ook gelukt. Texel, Budapest, Vezprem, Ootmarsum, Hoek van Holland. Fijne dagen, heerlijk verblijf, schoonheid en lekker uit eten. Even helemaal weg.

De komst van schoonzus en zwager, de Hof logeerklaar gemaakt met de nieuwe slaapbank in de bibliotheek, de prachtige groen/blauwe hagedis en zeven dagen lief en leed gedeeld. Goed te doen, al vonden ze het wel ver rijden.

Een eigen onderneming, in mijn uppie naar Terschelling omdat dochterlief met de schone zoon daar met de filosoof en tante Pollewop, met de caravan stonden, Dat ging allemaal eveneens van een leien dakje. En later het bezoek van hen in Hongarije. Sterren kijken, broodjes bakken in het kampvuur, het hertenkamp en de vega barbeque, vier dagen leken wel een week. Ik raak steeds vertrouwder met inchecken zonder receptionist. Haal sleutels op, stal auto’s, op gezonde hoop van zegen, om ze na het weekend weer op te halen en kan mijn hart ophalen op de gehuurde fiets in warm en goed gezelschap. Genieten voor ons allemaal.

Weekendje Maastricht met de dochters was ook een gouden greep. Dit keer een cursus glas in lood, het mooie museum Bonnefanten en een ruim appartement. Veel bijgepraat en hen tetra-etsen geleerd. Zo fijn om kennis met elkaar te delen.

Het tekendagboek is vol en de tweede hard op weg. Ik vergeet vast nog meer moois en heb een goede reminder gevonden in de tekeningetjes. Een nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen. We gaan er, nu de zon zich laat zien, met hernieuwde energie tegenaan.