Ik hou er van

In een van de Flows van dochterlief lees ik dat de lieve jeugd zich de nieuwste trend en masse aanmeet. Het heet ‘Silent Walking’ en dat is iets wat alleen maar in deze tijd kan zijn ontstaan, omdat er vroeger niets anders was dan een stille wandeling. Elke wandeling in de natuur is wat mij betreft omlijst met de geluiden van een vogel, het ritselen van de bladeren, het kraken van een tak onder je voet, het vallen van een dennenappel. Er is nooit iets anders geweest.Dat was wandelen in de natuur. Het is dus een teken aan de wand als men om stilte en rust vraagt. Het leven vandaag de dag is gevuld met geluiden en prikkels.

Alles maakt geluid. Zelfs hier in de slaapkamer in dit stille huis is er het verkeer dat er altijd is in een soort van zoevend geluid over het asfalt, een portier op de parkeerplaats gaat open en dicht, er start een auto, in de verte blaft een hond, de buurman beneden roept iets naar iemand die antwoord geeft. Ergens wordt er geschept. Zelfs het huis laat af en toe een bint kraken en boven in de dakgoot leiden de kauwen hun eigen leven met druk geschetter. Een krolse kat mauwt klagelijk. Ook al heb je geen oortjes in, geen muziek of televisie aan, dan nog is er altijd geluid.

In Hongarije kan je van totale stilte genieten. Diep in de wouden heerst het geluid der stilte, intens kan het je overvallen en je nietig en klein laten voelen. Hier in de bossen is het nooit helemaal stil. Er zijn andere wandelaars, dagjesmensen, fietsers, mountainbikers maar toch is ook hier de natuurlijke stilte de manier om van de natuur te genieten.

Ooit hadden een vriendin en ik afgesproken een wandeling te maken zonder te praten. Normaal gesproken zou je een ‘boom’ opzetten, omdat dat heerlijk is tijdens het lopen. De geest is helder en extra scherp. Nu deden we dat niet. Die stille wandeling met z’n tweeën werd heel bijzonder. Juist omdat je je bewust was van de ander, die waarschijnlijk andere dingen zou ervaren dan jij. Ik had sterk de neiging om bij het zien van iets bijzonders, een eekhoorn, een dik bemoste boomstam, een specht in een boom, het te delen, haar erop te wijzen. We deden het geen van beiden. We liepen langzaam door. Een intense ervaring.

De Amerikaanse influencer die de trendsetter was van de ‘Silent Walking’ ontdekte dat ze al na twee minuten in een ‘flow state‘ raakte waarbij ze zichzelf kon horen denken. Ik vermoed dat er hier veel mensen zijn van onze generatie die er om moeten glimlachen, want voor ons is het vrij normaal dat je, als je wandelt, van de natuur geniet. Daarom juist zoek je het bos op of een verlaten stuk strand. Iedere ochtend gaat hier in stilte voorbij. Geen muziek, geen tv, maar ik met mijn gedachten. Daar vaart mijn dag wel bij.

Gisteren was ik met de beide zonen bij het Henschotermeer. Natuur overal om ons heen, maar ook een meer vol mensen. Joelend, schreeuwend, lachend, lopend, spartelend, pratend. Alleen de weg ernaar toe liet een stukje zwijgend bos zien. Na een ochtend vol stilte een middag vol reuring en samenzijn met kinderen en kleinkinderen. Een mooie balans. Om aan het eind van de middag de rust van het stille huis weer te ervaren. Stilte? Ik hou er van.