Tijd om thuis bij te tanken

Gisteren had ik, om wat inspiratie op te doen, de televisie om 12 uur aangezet en viel met mijn neus in de boter. Het filosofisch kwintet onder leiding van Arnold Grunberg had als item ‘De rechtsstaat, autocratische verleidingen’. Aan tafel zaten de auteur Tom de Lanoye, auteur en historicus Annelien de Dijnen, publicist en redacteur Casper Thomas en essayist Arnold Heumakers.

Was het toeval dat ik in de vroege ochtenduren de podcast van Maarten van Rossem over dit onderwerp had gehoord. Heerlijke televisie voor wie even iets anders aan het hoofd wil hebben en graag het hoofd mag buigen over dit soort verdiepende items. Iets wat doorgaans met Lief een gewoonte is en hier schromelijk gemist wordt. Voeding voor de geest en de ziel. Arnold Grunberg is een fijne gespreksleider. Van de mensen die aan het gesprek deelnamen kende ik alleen Tom de Lanoye.

Ik las hun doopcelen allemaal nog eens na op wiki en kwam erachter dat een boek van de Lanoye, ‘Sprakeloos’,dat over de beroerte van zijn moeder ging, waardoor deze amateur-actrice en schrijversmoeder haar spraakvermogen kwijt raakte, hier in de kast stond. Onopvallend en muisstil. Had ik het gelezen? Bij de eerste bladzijde kwam het me volkomen onbekend voor en ook het verder bladeren hielp me niet als geheugensteun. Ik nam me voor om tussen alle andere boeken door ook deze mee te nemen. Het onderwerp sprak me aan, het ergste wat je kon overkomen als schrijversmoeder en niet onbelangrijk, heel erg herkenbaar.

Het was vlak voordat ik naar zoonlief reed om het cadeau op te halen voor Dribbel, die die middag zijn verjaardag voor de familie zou vieren. Het paste tussen voor en achterbank. Dochterlief zou het eruit halen. Zoonlief liet me eerst even al zijn kluswerk aan huis zien. Hij had een prachtig bed gemaakt voor zoonlief, een soort king-size kinderledikant met uitgang. Het zag er fantastisch uit. Hij heeft het zichzelf allemaal aangeleerd onder het motto: Al doende leert men of misschien wel volgens het lofwaardige principe van Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan’.

Bijna iedereen was op het feest, vroeger of later, alleen was de helft van de familie van zoonlief met buikgriep thuisgebleven. Daarna konden de cadeautjes worden uitgepakt en hadden we geen kind meer aan de kleintjes, die met veel decibellen de nieuwe fiets hadden ingewijd net als de Hot Wheel autobaan met diens autootjes. Super cadeau en super lawaai.

Toch konden we in een knusse formatie, de dochters op de grond en schone zus en ik er naast, oma in de schommelstoel, een heerlijk gesprek voeren over huishoudens, over leiding geven, over organiseren. Alle begrippen kwamen langs. Organisatievermogen, chaotisch handelen, geleide chaos, gestroomlijnd uitvoeren en elk van ons paste wel de een of andere handschoen. Bij mij was het vooral vroeger en in de groep een geleide chaos. Met duidelijke begrenzingen, dat wel, maar mogelijkheden te over om nieuwe uitdagingen aan te gaan door de veelheid van materiaal. Dat laatste zorgde er ook voor dat vooral de structuur voor anderen niet altijd even makkelijk te doorgronden was.

Een voorbeeld: Ooit keek ik op een school waar ze de lego in de kast tot op de bouwsteen hadden uitgezocht en gesorteerd. Geen grote rommelbak waar je zomaar ineens op nieuwe ideeën kon komen, maar de steentjes droog en keurig netjes in bakken en bakjes. Alle sjeu van het fantaseren in de kiem gesmoord. Weg oplossingsgericht denken en creatieve kijk op de dingen. Alles volgens het vermeende boekje.

Daarna kwamen de begrippen ADHD en het ADD aan bod. De dochters hadden altijd gezocht naar de bron van dat alles en gisteren kwamen ze bij mij uit, omdat ze me creatief vonden en altijd bezig van alles en nog wat te verzinnen. De hyperactiviteit in de zin van gedachtenstorm herken ik wel, maar de concentratiestoornissen niet. Juist als ik ergens iets aan het voorbereiden ben, projecten, verhalen of anderszins, lukt het me uitstekend om de aandacht vast te houden en kan ik er helemaal in op gaan.

Het was een heerlijk gesprek, even de diepte in met elkaar. Daarna aten we allemaal samen. Pompoensoep met kaasbroodjes. Dribbel was op en top jarig. Om half zeven viel ik bijna om van vermoeidheid. Tijd om thuis bij te tanken.