In de groene van deze week, die altijd braaf en dubbelgevouwen in de brievenbus wordt gepropt door het plaatselijke piepkleine postkantoor, wordt in de column ‘Opheffer leest’ een verhaal vertelt van een man die een boek in zijn hand heeft dat al door hem gelezen is, maar dat hij cadeau wil doen aan iemand anders. ‘Sommige boeken horen niet in een antiquariaat te liggen, omdat ze zo mooi zijn’ is zijn overtuiging.
Een vrouw spreekt hem aan en vraagt om een geheime leesstip. Hij zegt, ‘Dit boek is zo prachtig geschreven , zo mooi, zo leuk en de schrijfster is zo interessant’, Het blijkt het boek te zijn ‘In goed en kwaad. Verzameld werk van F.Harmsen van Beek’. Vervolgens mag ze drie bladzijden noemen tussen de 1 en de 521 en op die bladzijde leest hij dan een passage voor. Als ze het mooie zinnen, woorden of passages vindt mag ze het boek houden.
Daarna mijmert hij over het feit dat hij Fritzi Harmsen van Beek, ondanks de lofuitingen van de laatste tijd, de biografie van haar door Maaike Meijer en de Groene, nog altijd een beetje miskend vindt.
Nu had de biografie hier weer moeten liggen, dan kon ik een en ander opfrissen. Ik weet dat ze een eigenzinnig karakter had en ook wat chaotisch. Haar gedichten zijn vol fantasie, waarmee je regelrecht met haar wonderlijke kleine dieren een sprookjeswereld induikt en bovendien tekenen ze voor haar karakter. Ze maakt er grappige illustraties bij die haar kwinkelerende woorden nog meer versterken. De poezieboys Joep Hendrikx en Jos Nargy hebben aan haar een bundel gewijd, Fritzi genaamd en brachten ‘Een gulle ode aan het werk en leven van Fritzi’ op de Parade, waar ze vaker met succes ietwat in de vergetelheid geraakte dichters weer nieuw leven weten in te blazen. Heerlijke figuren als Hemelse Mevrouw Ping, Geachte Muizenpoot, Flipje in kabouterland dagen het beeldend vermogen tot in de kleinste details uit. Roland A Holst merkte op: ‘Ze schrijft met haar Stem’. Op internet valt er gelukkig nog heel wat bij elkaar te sprokkelen om het geheugen wat te ondersteunen.
De vrouw vindt, wat Opheffer opleest, prachtig en krijgt het boek als geheime leestip mee. Leuk zo’n actie. Om te doen en om te krijgen lijkt me.
Terwijl ik schrijf, stofzuigt Stoffie de kamer. Buiten regent het bij tijd en wijle pijpenstelen maar in tegenstelling tot Nederland schijnt dan altijd tussendoor de zon en warmt de grond dampend op.
Gisteren hebben we de logeerkamer boven en de voorzolder aangepakt. Dat was hard nodig. Er stonden maar liefst vier ledikanten en een opklapbed met spiraal of houten lattenbodems, dik onder het stof. Strijkplank en strijkbout naar beneden om in een sopje te zetten, bedden afstoffen en schoon zuigen, de grote achterzolder ordenen en zuigen. Twee ledikanten mogen naar de voorzolder, waar ze al eens hebben gestaan.
Omdat tijdens onze afwezigheid er nog wel eens wat insecten sneven in de hitte van de kamer kwam vanmorgen het lumineuze idee om op zoek te gaan naar twee klamboe’s. Zo volgt het ene idee het andere op.
Maar morgen gaan we er echt op uit om de boemeltrein van Almamellèk te verkennen. Hoe lang is de tocht, is het de moeite waard, waar brengt het ons. Alles voor het bezoek volgende week. En zo zijn er nog een paar leuke routes uit te stippelen. Broer van Lief is ooit wel geweest, maar toen kon hij vanuit zijn bed, door het slechte dak een glimp van de hemel opvangen. We zijn benieuwd wat ze nu van het geheel vinden en ook wat ze in die ene week willen. Er zijn zoveel mogelijkheden. Van kalm in De Hof verblijven tot een toeristische route in de omgeving of een wijnproeverij in Villany. We horen het wel en kijken er naar uit.
Dochterlief belde gisteren en vanuit een stralend Nederland zat ze Ibiza te vieren op haar piepkleine balkon en het zag er heerlijk uit. Ze heeft schildpadjes gemaakt voor een project bij het boek ‘Kleine Schildpad en de grote Zee’. Een aanrader dus, net als haar schattige schildpadden-familie.
Mijmeringen 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.