Dat wordt nog harder duimen

Twee ooievaars scheren hoog boven in de lucht en daarna over het dak heen. Die zien we niet vaak hier in de wijk. Ze staan wel tegenwoordig regelmatig op de lantaarnpalen van de A2. Ik herken ze nu op grote afstand. Daar had het zicht voorheen nog wel moeite mee.

De ketel is onverhoopt toch kaduuk. Vanmiddag stuurt de woningbouwvereniging een monteur. Dankzij een elektrisch dekentje op mijn schoot onder de plaid bleef ik gisterenavond nog wel warm. Dikke das erbij en klaar. Voor geen kleintje vervaard, dat is duidelijk.

De bestellingen aan cadeaus voor de twee kleinzonen, de piepjonge en de oudste, zijn binnen. Officieel zouden we vandaag gaan lunchen met zoonlief in de buurt van Nijmegen, maar die afspraak is verzet naar vrijdag. Dat betekende dat ik gisteren al een begin heb gemaakt met pakken. Passen en keuren is het devies. Veel moet nog door een tweede schifting. Je loopt er doorgaans geen modeshows met al het werk in de tuin, dus de garderobe mag bescheiden blijven. Tegelijk is er ook ruimte om alles wat blijft liggen in de kast opnieuw te bekijken. Er gaat straks dan ook een aardig stapeltje mee naar de kringloop.

Vanmorgen kreeg ik, en dat is voor het eerst sinds lang, enorm zin om een tekendagboek in het leven te roepen en zo de reis te vatten in schetsen en tekeningen. Daarvoor schafte ik twee kakelverse reisdagboeken aan. Een mooie aanzet en tevens een start voor eventuele verfuitspattingen. Het aquarellenkoffertje gaat in ieder geval mee. Je weet maar nooit hoe een blik een beeld vangt.

Gisteren heb ik al vroeg in de ochtend het hoofd in de henna gezet. Normaal mix ik drie kleuren door elkaar en heeft bruin de overhand, maar mijn weerbarstige aard had ineens weer zin in een wat rodere coupe. De Auburn mocht overheersen. Het gevaar is dan wel dat het wat roder wordt waar het grijs is. Volgens mijn Lief is het een succes. Het voelt wel goed en het glanst prachtig. Bovenop is het inderdaad wat roder.

Eigenlijk moet ik nog een laatste keer naar de tuin om de brandnetels daar uit het bed in het midden te trekken. Wie weet kan ik dat vanmiddag nog even doen. Het hoeft niet lang te duren en is niet meer dan dat. Aan de rest kan ik niets meer verhapstukken, maar wel kan ik dan ook goed zien hoe de schoenlapper erbij staat en of de zonnehoed en persicaria zich groot hebben gehouden.

Het abonnement van de Groene is omgezet naar Verweggistan. Het adres stond nog in het bestand. Het is fijn want dan valt er veel te lezen. Het zal niet verbazen dat hun ‘kroniek van kunst en cultuur’ en die van ‘Dichters en Denkers’ me na aan het hart ligt. Naast de dikke ‘Ostaijen’ en de wat minder dikke ‘Helden’ is het een prima aanvulling om op de hoogte te blijven van alles wat er in kunstminnend Nederland leeft en zich roert.

Bericht van de blogvriendin met de staaroperatie. Het belooft goed te gaan, alleen bleef bij haar het zicht na de ingreep langer wazig, waardoor ze een aantal dagen verstoken was van leesvoer. Haar arts maande haar aan geduld te betrachten, maar dat is lastig als je een doener van het eerste soort bent. Ik kan het weten met mijn eigen geleide chaos. Als er een grote belemmering optreedt, is het lastig om die, ook al is het tijdelijk, te accepteren. Volgende week is het andere oog aan de beurt. Dat wordt nog harder duimen.