Een mooie bevestiging

De biografie van Marten Toonder van Wim Hazeu beantwoordt nu al in alle toonaarden aan datgene waar een biografie aan zou mogen voldoen. Het is heerlijk om je te verliezen bij dat karakter uit een ver verleden, eigenzinnig en vernieuwend, die zo anders en tegelijkertijd toch zo herkenbaar zijn. Duidelijker voorbeelden van dat de geschiedenis zich herhaalt zijn er niet. De liefde tussen Marten en zijn vrouw Phiny is diep geworteld en van jongsaf aanwezig. Iets wat je ieder mens toe zou wensen.

Als mijn vingers over de kaften lopen van de boeken in de kast hier op zolder blijkt dat ik zowaar een tweede druk van Miezelientje en Wol de Beer van de hand van Phiny Dick heb staan. Behoorlijk bepoteld en aangedaan maar onmiskenbaar. Ergens moet ook een kaftloze oude Olivier B.Bommel staan. Bij het zoeken ernaar kom ik twee andere delen tegen. ‘Geld speelt geen rol’ en ‘Ach mallerd’. Mijn liefde voor de oude baas en zijn boeken is ontstaan door de rijke taal, die ruim de verbeelding aanspreekt en wakker kriebelt. De schrijver heeft zoveel heerlijke nieuwe begrippen en woorden toegevoegd. Ik hoop er nog altijd op dat dit op de gemiddelde leeslijst wordt gezet als dikke aanrader. Niet als verplichte kost, want alles wat ‘moet’ glijdt af naar het niveau ‘vervelend’ en stilt het enige wat je ermee wilt bereiken, namelijk ‘trek in lezen’.

Er staan meer hele oude exemplaren van andere auteurs tussen. Ernstjan en Snabbeltje bijvoorbeeld, Wipneus en Pim, en een hele oude Pinokkio. Ze zijn al die jaren van hot naar her meeverhuisd en iedere keer weer, meer gekoesterd, vergeelder, gehavender en gebutster teruggezet in de rijen.

Gisteren met de kou en de regen werd het een huiselijk dagje van lezen en schrijven met als klap op de vuurpijl een etentje bij jarige dochter, waarbij bijna het hele gezin aanwezig was. De plaatsvervanger van de man van de oudste was zijn Franse vader, die temidden van het tumult de geleide chaos bekeek, het gekrioel van de kinderen, het gelach en het gebabbel vol vreemde klanken er omheen. Hoe dikwijls heb ik omgekeerd niet in een Frans gezelschap verkeerd, waarbij de gedachten boven alles uitwaaierden omdat je het te snelle gerebbel niet kon volgen. Dagdromen met open ogen, ter plekke afreizen naar verre oorden en het gedruis laten voor wat het is. Af en toe verleidde de benjamin hem, die tussen iedereen op de vloer zijn eerste tijgeroefeningetjes aan het doen was. Hij gooide zijn goedlachse koppie met de kraalogen in de strijd en kreeg daarmee wat hij wilde. Aandacht. Lachen en liefde is in elke taal gelijk.

Dochterlief had een heerlijke en uitgebreide vegetarische Rijsttafel gemaakt, inclusief de saté van tempeh, met een heerlijke saus. Alles ging schoon op tot en met de witte rijst die in de haast werd gekookt om aan te vullen.

In de avond gaan lief en ik verder met de beschouwingen van de dag ervoor. Ik lees hem de antwoorden op de blog over ‘het je thuisvoelen’ voor. Er is herkenning en aanvulling. Eenzaamheid is het volgende onderwerp dat aandacht krijgt. Hoe je midden in een vol en druk bestaan, waar zorg factor nummer een is, je toch eenzaam kan zijn, omdat het juiste klankbord ontbreekt. We vullen de rest van de avond met onze gedachten die nauw verwant blijken te zijn. Telkens weer een mooie bevestiging.