Als een witte tornado door het huis

Overspoeld met complimenten. Daar teert een mens goed op. Zaterdag zag het er chaotisch uit in de tuin. De schouders moesten eronder. Het was hard nodig. De zaailingen waren er aan toe om de grond in te gaan en daar moest een plek voor gevonden worden. Er stonden veel wilde boterbloemen in de tuin, die met gemak plaats konden maken. Het gras moest gemaaid en tot mijn grote verbazing liepen de accu’s van de grasmaaier vrij snel leeg en bleef een stuk van de tuin ongemaaid. Ik wist de grasschaar nog te vinden. Geen beter werk dan gras met de hand te knippen, een volledig zen-zijn was de bijvangst van dit werk. Er kwam een lief klein wit vlindertje, die voornamelijk de rolklaver opzocht. Het was een prachtig teer beestje met kleine paarse stipjes op de witte vleugel, geen fototoestel bij de hand.

Terwijl ik bezig was waren er allerlei mooie gedachten, een stuk herbeleving van de vakantie, overpeinzingen van formaat. Over de auto die de volgende dag naar de garage moest voor de keuring, over het lek boven op zolder waar ze van de week voor de zoveelste keer naar zouden komen kijken, over de staat van de tuin, over de mensen er omheen en mijn lieve schatten. Waar zouden ze allemaal zijn en wat deden ze. Mijmerdemijmer. En ongemerkt natuurlijk toch heel veel gedaan. Weer een kruiwagen vol afgegrazen en lege plekken gecreëerd voor de tere plantjes. Goudsbloemen en afrikanen in het ene bed. De stokrozen en klaprozen voor volgend jaar in het andere en de hibiscus ook. Wie weet hoe het zich zal verhouden. Straks konden ze op hun vaste plekken worden uitgezet. De twee Lathyrusplantjes, eigenlijk te laat, vonden een plekje naast de roos, maar daarvoor moest ik wel wat springbalsemienen elimineren en natuurlijk de brandnetels, die op alle fronten elk gaatje benutten om te ontkiemen.

Tijd denderde voort en vloog onder mijn handen weg. Af en toe was er een dreigende wolk, maar het bleef nog een hele poos droog. Later dan ik wilde, liep ik om de tuinen heen en kwam de buurtjes tegen, die me uitnodigden, even er bij te zitten. Glas water erbij en de vraag waarom ik er op z’n zondags bij zat. Ik werk altijd met mijn gewone kleren in de tuin, een enkele keer kleed ik me om, maar ik ‘moes’ ook niet en zij wel. Dus zaten ze onder de modder en werkten zich in het zweet. Bij mij is dat slechts stadsedameszweet, dat scheelde aanmerkelijk. Terug naar de kleine blauwe ving ik de eerste druppels. Een opfrisbui was welkom.

De avond was lang maar ongelooflijk boeiend met Roxane van Iperen. Wat heerlijk om een helderdenkend iemand op televisie te zien, die haar gedachtegoed zo helder uiteen kon zetten. Een verademing. Ik keek niet alles, maar straks is het tweede deel aan de beurt.

https://www.gids.tv/video/357163/zomergasten-gemist-roxan-van-iperen-over-magische-dansvideo-je-ervaart-de-magie-niet

Vandaag vroeg uit de veren om de auto weg te brengen voor de keuring. Met het Zeeuwse fietsen nog in de benen, had ik om een vervangende elektrische fiets gevraagd. In alle rust om acht uur in de morgen terug gefietst en nog even een croissant overwogen, maar toch niet gedaan.

Met de krant in de aanslag aan de koffie en daarna als een witte tornado door het huis.