Geluk met een hoofdletter

Voor de vijfde dag op rij liet het weer zich hier van haar beste kant zien. Hoe was het mogelijk dat midden tussen twee regenweken in, die van de vorige en de beloofde van volgende week, de zon juist deze zeven dagen had uitgekozen om uitbundig te schijnen. Hoe belangrijk het is om gewoon te kunnen doen en gaan en staan zonder de belemmering van dat soort factoren, bleek nu wel. Heerlijke fietstochten, bezoek aan wat bezienswaardigheden, het aandoen van gekke winkels en kringlopen, picknicken op het strand, het kon allemaal.

Het vogelobservatorium Tij van Stellingdam stond voor gisteren op het program. Met de auto, om puf over te houden om in de vroege avond naar het strand te fietsen voor een picknick en een zonsondergang.

Een onooglijke toegang voor iets wat bekend stond als een van de mooiste vogelobservatieposten in het land in de vorm van het ei van de stern. De weg er naar toe was een kronkelig zandpaadje, geplaveid met wilde braam, engelwortel, wilde peen en vlier. De bramen trokken lange stekeligheden door tot boven het pad. Het moest allemaal niet te toegankelijk worden leek het te zeggen. Ook het tij werkte mee. Bij te hoge waterstanden werden laarzen aangeraden bij een bezoek aan de hut. Een trap omhoog leidde naar de uit hout opgebouwde hut, een sacrale, monumentale houten structuur voor de opbouw, twee verdiepingen hoog en op meerdere niveaus observatiepunten.

Er stond een levensgrote telescoop waardoor ik de twee witte lepelaars en daarachter een grote kolonie, tegen het paars van de vegetatie scherp zag afsteken. Vooraan een grote groep ganzen. Aan de zijkant van de hut vlogen zwaluwen in en uit van hun nesten in de zijwand van de rivier. Ook daar een observatiepunt, maar dan moest je van goed huize komen om er een vast te leggen. Het was zeer de moeite waard met dat spectaculaire uitzicht over het Haringvliet en als ik alleen was geweest had ik er uren door kunnen brengen, maar in gezelschap prevaleert altijd de wil van de groep. Dat is waarom we het als zussen zo goed met elkaar tot een mooie vakantie kunnen brengen. Het weggetje terug was al drukker dan heen.

Op naar de kringloop dan maar, waar het geluk in mijn schoot viel door het vinden van een paar gloednieuwe zwarte leren sandalen, die geschikter waren dan de slippers of mijn sneakers. Heerlijk zacht omsloten ze de nog altijd door de zon verbrandde voeten.

We gingen nog eens in Middelharnis kijken of we het oude centrum toch niet konden vinden en gelukkig, anders bleef mijn beeld van een weinig boeiend dorp op mijn netvlies geschreven. Nu zag ik met eigen ogen de kade, waar het bekende gedicht van Ed Hoornik ook over sprak en zag de paal met dit en nog een ander gedicht van hem. Het stond aan de kop van een mooie rustieke oude kade met pittoreske huizen en vol jachten en plezierboten. Daar lunchten we langs het water met een heerlijke verse vissoep om in de stemming van het zilte zout te blijven en vervolgens moe maar voldaan bij thuiskomst even uit te rusten, alvorens we richting strand zouden fietsen.

In die tussentijd kreeg ik een droevig bericht waarover later meer, maar dat tijdens de picknick aan het strand veel gemijmer opleverde. De zon deed haar best gracieuzer dan ooit neer te dalen.

Het werd de meest chaotische traditionele picknick ever, maar wel met voldoening door de prachtige omlijsting en als het je lukt om het geluk van de dag te vangen tussen twee vingers, dan mag je met recht van Geluk met een hoofdletter spreken.