Ik ben er klaar voor

Thuiskomen. Dat kan alleen in een warm nest. De gang was strak opgeruimd en de haken voor de jassen, die er steeds maar weer uitvielen, omdat het wandje te dun was voor de zware exemplaren, waren vervangen door lichtgewicht, die keurig vastgeschroefd zaten in de muur. De gaten gestuct, alle rommel aan kant, de lijstjes van de foto’s op de sidetable in de gang keurig netjes uitgestald, alle overtollige ballast op de vloer was weg,

Er hadden twee tornado’s door het huis geraasd, de kamer was gestofzuigd en gedweild, de planten waren verzorgd, de keuken blonk, het fornuis was als nieuw. Het was bijzonder en heerlijk, vooral omdat ik het totaal niet had verwacht. De planten op het balkon hadden zich kiplekker gevoeld, dankzij de plens water elke dag. Mijn tornado’s waren 1.80 en 1.90 meter lang en hadden zich uitstekend vermaakt in de week dat ik er niet was. Poes kwam eerst nog wat nuffig, ‘waarom heb je mij verlaten’, langs lopen, maar al gauw wilde ze best wel weer een vertrouwde aai en wat gekrieuwel achter de oren. s’ Avonds bij het naar bed gaan zag ik dat ze zelfs mijn bed hadden verschoond. Dat lag maagdelijk wit te wachten. Vergenoegd gleed ik tussen de frisse lakens en in een droomloze diepe slaap.

De terugreis was voorspoedig verlopen. We hadden nog een kleine opdracht. Door omstandigheden hadden we de gebruikelijke picknickfoto niet kunnen maken. Nergens was de juiste entourage, waar we hadden kunnen picknicken of we hadden het gevonden en werden weggestuurd, of we vonden een beek zonder grasveld.

Nu reden we pardoes een terrein op van het Limburgs landschap aan de Maas, maar dat bleek ook een naturistenterrein en er stonden vier wilde paarden. We wandelden wat rond, die prachtige Maas aan de voeten, en reden verder naar een kleine jachthaven, waar een restaurant aan het water bij was. Bij aankomst bleek het pas een half uur later open te gaan. We liepen om de jachthaven heen en schoten de ‘picknick’foto zonder kleed en zonder brood op een stenen muur op de kop van de haven. Heerlijke foto, goed gelukt en daarna uitgebreid lunchen in het restaurant als bezegeling van een mooie vakantie.

Foto door Mirk genomen(zelfontspanner)

In de auto speelde het tekort aan slaap wel een rol. Ik leek wel een ja-knikker. Gedachten tolden vaag door elkaar en het hoofd werd zwaarder en zwaarder. Verwoede pogingen om wakker te blijven ondernam ik door drop te kauwen. Malende kaken voor een malend gemoed. Zuslief had er geen last van en loodste ons door de binnenweggetjes tot bij Eindhoven en daar schoten we de snelweg weer op. Dikke knuffies bij het afscheid, tot gauw!

Straks komt dochterlief met dochter even bijkleppen en daarna wil ik naar de tuin. De accu voor de maaier ligt in de aanslag. Ik ben benieuwd hoe daar mijn blommekes de droogte hebben doorstaan. Aan de andere kant zal de natuur gewoon zichzelf regelen. Gisteren heeft het hier ook geregend, vertelde de cassiere bij de supermarkt.

Nu eerst de bedankdag voorbereiden voor het vele werk aan de Bernagie. Feest voor alle noeste helpers op de tuin. Alleen het weer heb ik niet in de hand. Zus gaat me helpen, grootscheepse barbecue, dat heb ik nog nooit gedaan. Ik ben er niet zo van. Maar nu moet het er maar eens van komen. Voor allen die hebben geholpen mijn leven te verruimen met mijn kleine paradijs op aarde. Daarna volgt de actie regenton. Mooie voornemens voor een uitgerust hoofd en een verfrissende start. Ik ben er klaar voor.