Opnieuw geboren

het hoofd is vol

geen plek voor gedachten

nu start het grote wachten

op  frisse wind en lafenis

de dag sluimert door

en scheurt dan soms in twee

of drie of vier

uiteen

wijsheid waaiert naar beneden

als een verdwaalde veer

tot in mijn grote teen

 

ik duik onder de dekens

en voel me

schuim

op de golven

grint op het land

het knarst

het schuurt

het trekt haar voren

zakt weg in vergetelheid

morgen weer

en dan

opnieuw geboren