We komen niets tekort

De derde dag en de tweede met een uitstekend ontbijt. Er was een anekdote van de hoteleigenaar over de kerstnacht, waarbij zijn vader bij thuiskomst van zijn brakke kinderen altijd een lekkernij had gebakken. Derhalve kwam hijzelf met twee flensjes aan. Een mooie stille nagedachtenis.

Onze kerstnacht thuis in de Amandelstraat werd vooral omlijst door de heerlijke geuren van vers brood, vleeswaren, koffie en gekookte eieren, waar we hongerig en moe op aanvielen, na een nachtmis met drie heren waarbij we al die tijd nuchter moesten blijven om de hostie te kunnen ontvangen. Stille nacht en heilig werd ie zeker met al die ongewone luxe.

In dezelfde vaart der volkeren stapten we door een ijzige wind naar Agaath, die de kou met verve trotseerde en reden naar nichtlief, waar Lief de straatnaam niet meer van wist, maar waar we wel op gevoel naar toe konden rijden. Aarzelend bij de vijf bijna identieke huizen kozen we op ons gelukkig gesternte toch de goede. Warme omhelzing en tranen bij de aanblik van ons, zeker bij het zien van haar geliefde oom, een directe lijn naar haar nog maar net weggegleden vader. Kerst zonder moet een moeilijke opgave zijn. De hele familie, op een zus en op onze schoonzus na, was aanwezig. Alleen of met aanhang, omdat de griep een rol speelde hier en daar. Het werd een wonderlijk gesprek van een lach en een traan, anekdotes werden opgehaald maar ook gemis gedeeld. Rond een uur of twee gingen de broer en aanhang op huis aan. Kerstverjaardagen zijn altijd dubbel feest. Een beetje voor de jarige en een beetje voor het gezin.

Wij hadden de tijd. De broer van nicht haar man kwam binnen en bracht in een mooi groen emaille vergiet zijn zelfgebakken oliebollen mee voor ons jarige achternichtje. Zonder krenten en rozijnen, zonder sukade en andere opsmuk. Daar hield ze niet van en dat wist hij. Er vond een kleine proeverij plaats en de meningen waren onverdeeld enthousiast. Er kwam nog een zus met haar man en kinderen binnen. De man had net een zakenreis naar India achter de rug, die gelukkig wel spoedig verlopen was. Zijn prettige zachte stem vertelde met veel liefde voor zijn vak hoe gevuld die dagen waren geweest. We zitten in hun dorp. Of we nog langs wilden komen, maar ik vrees dat dat er niet meer inzit. Vandaag gaan we naar schoonzus en naar een besproken diner in het hoofdhotel aan de overkant van het plein. Morgen misschien, maar dan willen we ook weer naar huis. We zullen zien hoe het met de energie is.

We hadden het nog even over mijn ten doop dragen van nichtlief in de jaren ‘70. Meter geweest zonder me daar bewust van te zijn, het is toch wat. Gewoon domweg vergeten dat dat ooit was gebeurd. Toen Lief en ik ieder ons weg vervolgden in die tijd is dat volledig op de achtergrond geraakt. Aan de ene kant wel spijtig, vond onze lieve nicht. Ze had er misschien een hoop warmte en liefde bijgekregen. Ik hoorde het verlangen erin. Dat zou zeker zo zijn geweest, maar nu halen we het dubbel in. Beloofd is beloofd. Omdat we de cadeau’s vergeten zijn komen we op haar eigen verjaardag aanstaande maandag al terug. Een goede start is het halve werk..

Hoera, de zon breekt door. Vandaag doen we geen ontbijt, een copieuze maaltijd vanavond is voldoende voor een dag die met liflafjes gevuld zal zijn. We komen niets tekort.