Liefde slecht alle problemen

En…Wat zijn we vergeten? Precies, de cadeautjes. Die van schoonzus is nog wel opnieuw te maken, maar het spelletje van haar dochter ligt ingepakt en wel, met een denkbeeldige strik er omheen, eenzaam op de tafel. Snif. We gaan er ook niet voor terug.

Dochterlief moest naar Rotterdam om daar de internationale trein naar Parijs te pakken, waar haar wederhelft en de drie jongens al waren. Dat was op onze route, dus mazzelen dat ze rond dezelfde tijd als wij er moest zijn. Ze zou de trein nemen van 14.00 uur en dat haalden we ruimschoots. Wij waren iets te vroeg in het gezellige stadje en doken het café in naast het hotel voor een glaasje wijn en wat bitterballen. Zo lang geleden dat we daar samen van genoten hebben.

De hotelkamer werd ons door de vriendelijke hoteleigenaar gewezen, aimabel maar met de snelheid van het licht werd ons alles uitgelegd, zodat we later, na de boodschappen, wel heel lang hebben geoefend op de temperatuur, stond de van nou aan of de warmtebron. Lief kreeg een en ander tenslotte toch voor elkaar. Contact met de achterblijvers én met de mensen voor het komende bezoek zoeken. Tevens het verloop bekijken en het vervolg voor de komende dagen in goede banen leiden.

De ontwikkelingen over de begrafenis hebben zich uitgestrekt tot buiten ons gezichtsveld. We hebben er vrede mee en zullen ons eigen herdenkingsmoment in harmonie samenstellen. Dat is voor later zorg. Zoonlief en zijn half-broer zijn eerst nog met het huis bezig dat binnen een maand leeg moet zijn.

De zon schijnt uitbundig over de pittoreske daken, er is markt op het grote plein en beneden heerst er een gezellige drukte van pratende mensen, lachende kinderen en opgewonden geroep. We wandelen op ons dooie akkertje tussen de marktkramen door naar het hotel. De ingang welhaast gebarricadeerd door een groentenkraam. Ik denk terug aan mijn markttijd, waarbij ik de zwager met zijn fietsartikelen uit de brand hielp door drie dagen per week in de kraam te staan, de koude handen, de vuurrode neus, het stampen met de voeten omdat we de zeilen in de vroege ijskoude ochtend over de deugen hadden moeten trekken. Ze kunnen nu warmte-handschoenen kopen, dat is heel wat anders dan de ijskouwe klompjes onder je oksels te moeten klemmen om ze een beetje op temperatuur te krijgen.

De hoteleigenaar had een uitstekend ontbijtje klaar staan, niet te overdadig, maar precies goed. En er was heerlijke muziek, Stevie Wonder, Cat Stevens, de Beatles, meezingers uit de oude doos, onze oude doos om precies te zijn. Eitje erbij? En naar wens een omelet en een vers gekookt ei op bestelling, klaar terwijl U wacht evenals de koffie. De keuze is reuze.

Voor vandaag houden we het nog rustig. Morgen is de verjaardag, dan zien we alle kinderen van Lief zijn broer, schoonzus zien we pas de volgende dag in de beslotenheid van haar huis. Nog even geen drukte, deze eerste kerst alleen, was haar grote wens.. Te respecteren natuurlijk.

Dochterlief was ‘s avonds nog niet in Parijs, onderweg gestrand door een persoonlijk ongeval, zoals de verklaring luidde. Haar man kwam haar halen, vier uur rijden vanuit Parijs. Liefde slecht alle problemen.