Meer is niet nodig

Vanmorgen ontdekte ik dat het Sint Pannekoek-dag was gisteren. Dat hebben zoonlief en ik dan weer mooi bedacht. Sint Pannekoek is ooit in het leven geroepen in 1986 door de striptekenaar Jan Kruis in zijn bekende strip van Jan, Jans en de kinderen. Hij verzon er voor het gemak ook maar een legende bij, waarin genoemd wordt dat het feest is ontstaan in 1899, maar dat de oorsprong van Sint Pannekoek verwijst naar een bijzondere gebeurtenis in de twaalfde eeuw in een klooster langs de Rott, waar nu Kralingen ligt. Er is meer over geschreven in ‘De legende van Sint Pannekoek’. Het was even zoeken naar de waarheid, maar uiteindelijk is die dan toch te vinden. Geen wonder dat die olifantenpoten-pannenkoeken zo goed gelukt waren, dat kan niet anders op een dag van Sint Pannekoek.

Lief belde en hij is bijna klaar met zijn project ‘Zolder’ en er gloort zelfs een denkbeeldig lichtpuntje om er misschien na de keuken toch nog een kamertje van te maken, of meerdere. Mooi is dat. Er is een kaptafeltje dat ik wil behouden en ook de mais-pel-machine is schoongemaakt en in ere hersteld. De spiegel van de kaptafel is een beetje gesneuveld, maar ik kan het glas weer helen door er ‘Kintsugi’ op los te laten, letterlijk vertaald ‘de gouden verbinding’. En zo heeft broer van Lief heel wat in beweging gezet, dat straks ook voor nog meer verbondenheid zal zorgen. ‘Schoonheid uit de as herrezen‘. Een hele bijzondere gedachte.

Hij heeft de twee oude ledikanten die ooit in het huis stonden ook in ere hersteld om te laten zien hoe het staat. Mooi en liefdevol werk voor onze mooie Hoff. Straks als hij klaar is heeft hij in zijn eentje het land, de stallen en het huis zelf tot in de kleinste hoekjes voor de winter klaargemaakt. Nog maar twee weken en dan is hij weer hier.

De kracht van het boek ‘Het verhaal van alle tijden’ van Mariette Bogaers zit voor mij vooral in de natuurbeleving en hoe er betekenis aan gegeven is. Als je gek bent op alles wat groeit, bloeit en leeft is het zeer boeiend. Vooral het werken met geneeskrachtige kompressen van kruiden en kruidenthee tegen allerlei kwalen komt aan bod, daarnaast ook de helende werking van de natuur in haar oneindige kracht.

Het thema van de schrijverscursus was ‘Beschrijf de lucht’ met een vraag erbij om die eens goed te observeren. Vanuit mijn slaapkamerraam in de maisonnette heb ik vrij zicht. Door mijn hoog-en-droog-huis voel ik de ruimte en de vrijheid om me heen. Ik zou wat dat betreft eigenlijk niet anders willen wonen. Geen verduisteringsgordijnen voor de ramen maar opengeschoven vitrage, die zicht geeft op de veranderende luchten. Iedere ochtend kan ik de deemstering zien binnenvloeien en telkens weer geeft dat nieuwe energie tot schrijven. In de spiegelramen van het kantoorgebouw aan de overkant zie ik de eventuele zonsopgangen. Twee voor de prijs van een. Ik ben een bofferd. Mooiere luchten zijn er niet.

Straks heb ik zicht op de grootste kerstboom van Nederland. Als daar tenminste geld genoeg voor is dit jaar. De zendmast van IJsselstein en haar tuien mogen dan weer branden. Mijn eigen boom komt niet of hooguit een kleintje in de pot van de super met het stenen stalletje van Oma Driehuis eronder. Klein maar fijn, meer is niet nodig.