Wie weet, klaart het op daarboven

Al drie dagen in de lappenmand. Daardoor miste ik helaas pindakaas een etentje met de Boekenbabbel en een daarop aansluitende avond met stand-up comedians. Ik had ze al zo lang niet gezien. Een extra wrang schilletje om mijn al in het water gevallen dagbesteding. Ik lag op bed en dat is echt uitzonderlijk. Doorgaans zit ik op de bank, laat de tijd wat verpozen met televisie of radio, een boek of een podcast maar het hoofd zat zo vol met zompig zaagsel, dat ik bedacht dat het beter was om ermee onder de dekens te kruipen, moe tot in al mijn vezels. Goed het zal ook wel weer overgaan, maar voor het schrijven, leende ik gisteren een van mijn schrijfingangen (al geschreven en wel). Vandaag een kort verslagje van mijn wezenlijke wel en wee.

Als ik ziek ben, dan mis ik op de een of andere manier, nu Lief niet hier is, mijn moeder opeens meer. Niet dat ze er veel aandacht aan besteedde, want zachte heelmeesters maken stinkende wonden, maar er was altijd wel een kopje thee of een mandarijntje en een ‘Hoe is het nu met je?’ Gisteren maakte zoonlief weliswaar rond een uur of vijf een crackertje met kaas en een glas thee voor me, maar daar was een vraag aan vooraf gegaan. Dan gebeurt het ook stante pede, dat dan weer wel.

Zuslief waarschuwde heel lief om het in de gaten te houden en bijtijds naar de huisarts te gaan met die kwetsbare luchtwegen. Dat wel natuurlijk al zie ik dan op voorhand de prednison al opdoemen. Zolang dat te vermijden is…NU maar even de afleiding.

Tussen de bedrijven door, in een meer heldere bui, lees ik toch door in Eise Eisinga. Wat een bijzonder mens. Ik had wat moeite om in het verhaal te komen, maar ben nu wel volledig gegrepen door deze geschiedenis. Die man was een genie. Zijn planetarium in Franeker is te bezoeken en als ik de foto’s in het boek zie met het erbij behorende verhaal, dan is het meer dan de moeite waard. Net als de slingerklok van Huygens zijn het belangrijke ontwikkelingen in het doorvorsen van tijd en ruimte. Wat hij aan kennis op heeft gedaan, proefondervindelijk, iedere vroege ochtend en avond de maan observeren en het sterrenstelsel en daarvan de veranderingen te noteren en dat voor zichzelf te verbinden aan een machine van hout, is een ongelooflijk staaltje van volhardendheid. In die zin geloof ik dat onze digitale ontwikkelingen heel veel empirische kennis hebben weggevaagd. Wat die man met zijn hoofd, hart en handen kon is bewonderenswaardig. Zijn vrouw Pietje moest er wel zeven jaren haar slaapkamer en woonkamer voor opofferen. Alles voor de wetenschap.

De schrijfingang van deze ochtend was waterbed. Ik ken slechts een vriendin die ooit zo’n bed had. Er loopt momenteel genoeg water uit mijn ogen en mijn neus. Buiten huilen de wolken mee. Ik duik eerst maar weer een tijdje onder. Wie weet, klaart het op daarboven.