Het leukste om te doen

Als schrijver zou je met liefde in een hoekje van de kapperszaak willen zitten en je oren goed te luister leggen. Wat daar allemaal niet langs komt. Gisteren mocht ik er weer twee uur vertoeven. Heerlijk. De auto in de parkeergarage, wat 20 euro scheelt in de Utrechtse binnenstad, wandelen door het Griftpark naar de kapperszaak en daar in een stoel voor het raam aan de achterkant uitrusten en verwend worden. Eerst natuurlijk een stoelmassage terwijl het haar gewassen en voorgekleurd werd. Daarna vakkundig kleur opgebracht en warm gehouden, geen kap meer, maar onder ingenieuze warmtebronnen op een standaard.

Kopje chai en een brownie voor de innerlijke verzorging en een heerlijke babbel voor de gezelligheid. Alles komt langs. Het leukst is het moment waarop je stilletjes in je eigen wereld onder de kap zit en al die verhalen met andere bezoekers aanhoort. Over Duo Lingo bijvoorbeeld met de Japanse Stagiair die Nederlands aan het leren is en mijn kapster, die haar uitleg gaf over het gebrek aan grammatica in die methode, waardoor het gissen en raden wordt. Ze heeft een punt. Wonderlijk genoeg was ik op dat moment bezig met de dagelijkse Hongaarse lessen op mijn telefoon. Normaal doe ik die op de Ipad en ik merkte dat ik nu veel minder hoefde op te zoeken en toch al veel beheerste. Voor woordjes leren is het oké.

Er kwam een mevrouw binnen voor een knipbeurt die vond dat haar kapsel door een andere kapper verknipt was, of er iets aan gedaan kon worden. Dat gingen ze proberen. Wel en wee wordt verteld en ook de kapsters zelf zijn open en hartelijk in hun verhalen. Het is een eigenzinnige kapperszaak, die experimenteert met natuurlijke kruiden en geen chemische middelen gebruikt. Ik liet me bijpraten over het gebruik van de gel om de krullen te ondersteunen, leerde alles over blenden, föhnen met de diffuser, natuurlijke shampoo’s en de juiste borstels.

We hadden het over het overschot aan kerstspullen en de groots opgezette kerstmarkt in Utrecht waar allemaal tweedehands kerstspul te koop is en waarvan de opbrengst naar het goede doel gaat, en daarbij met alle kringlopen is een gang naar het tuincentrum niet meer nodig, alles is daar te koop.

Ik mijmer daar nog even over door. Hoe ouder ik word, hoe minder ik zin heb om die dagen uitbundig te vieren. We waren altijd al wat bescheiden met de kerstbrunch, maar zelfs de hang naar een kerstboom of kerstversiering wordt minder. Al een paar jaar huur ik een boom, maar of dat duurzaam genoeg is, is maar de vraag. Ze horen eigenlijk met hun wortels in het bos. Misschien is dit jaar een ornament met wat lichtjes in een glazen vaas genoeg. In ieder geval vieren we kerst weer een week eerder met het gezin.

Enfin, terug naar de kapper. Met een korter kapsel, haar in de krul en de beurs wat dunner stapte ik tevreden naar buiten. Er kwam een jongen langs die me aansprak en vroeg of ik nog wat geld voor hem had. Er zat een euro voor het karretje in mijn jaszak, de portemonnee had ik niet bij me. ‘Precies genoeg’, mompelde hij en vervolgde zijn weg. Er stond een wat gure wind terwijl ik terugliep door de herfstige laan. Een tapijt van prachtig bruin en geel. Lekker schoppen met je schoenen door de bladeren. Het leukste om te doen.