Het afstruinen van kringloopwinkels

Het was inderdaad prachtig tuinweer gisteren, maar…Te harde wind voor de toch al wat zuurstofhappende longen. Om in de ‘hogere’ tuinsferen te blijven besloot ik nog wat vulling voor de bakken op het balkon en de galerij te halen. Wat winterviolen die het hopelijk zonder al te strenge winter nog even blijven doen en wat zilverblad om ertussen te zetten, vogelvoer van de vogelbescherming om de mezen en andere vogels te lokken en een paar slofsokken formaat heren, donkerbruin. Om het kerstgeweld te omzeilen, moest ik wel slinkse wegen verzinnen Goedendag. Het is een contradictio in terminus maar het is echt een gevecht om niet in begin november al in zoetelijke kerstsferen terecht te komen, kerstliedjes incluis. Ik zal er nooit aan wennen.

De schrijfingang van deze dag, de 77e alweer van de jaaroefening, was ‘Wortels’. Al schrijvende kwam ik uit bij het aardestelsel en de luchtverbindingen, waardoor mij ook de dichtregel van Vasalis: ‘Niet het snijden doet zo pijn, maar het afgesneden zijn’, niet helemaal conform de werkelijkheid leek. Datgene wat aan het leven ten grondslag ligt, draag je bij je, waar je dierbaren ook zijn. Je bent er onlosmakelijk mee verbonden, geworteld. Ik weet dat ze het stoffelijke gemis bedoelt hoor, ik hou van Vasalis haar gedichten, maar het was toch weer even een nieuwe openbaring, omdat je wat meer de diepte ingaat door dergelijke thema’s te overpeinzen.

Vandaag wil ik naar schone dochter en haar geopereerde hand aanschouwen, misschien ook even de Dede en de Nene(Turks voor opa en oma) ontlasten die een hele week in de weer zijn met de drie rakkertjes. Vanavond is er een vergadering van de tuin. Dochterlief en ik gaan er samen heen. Er is een hele nieuwe generatie jonge aanwas, die allemaal veel zin hebben om de schouders er onder te zetten. Dat is fijn, want wij oudjes moeten hier en daar grenzen trekken door lichamelijk ongemak.

Zoonlief heeft zijn nieuwe baan. Het betekent werken aan een andere kant van zijn sportcarrière. Een baan, die laat zien dat sport meer betekent dan alleen prestaties en prijzen. Over wortels gesproken. Ooit was er op De Jenaplanschool sprake van het organiseren van een sportdag, waarin met groepjes gesport zou worden en het beste groepje een taart zou mogen oppeuzelen met elkaar. Al van jongs af aan is er een aversie van mijn kant als het om ‘winnen’ en ‘de beste’ gaat. Ondanks mijn ex-taken als voetbalmoeder. Belang gaat soms boven de weerzin. De wortel(!) ligt vermoedelijk in het feit van die ervaring met ‘De Bok’. Nooit de beste zijn, nooit als eerste worden gekozen, werpt een grote zwarte schaduw over het eigen inzicht en de vreugde van een ander.

Het boek voor de filosoof is binnen, maar het was een kleine teleurstelling. De kaft was verkreukt. Ik had het tweedehands besteld. Weliswaar dus uit een tweede hand, maar dan verwacht je dat het in redelijke conditie zal zijn. En deze was wel weer heel erg beschadigd. Ik onderneem nog één poging en als het dan weer zo is, neem ik de oude methode ter hand, namelijk het afstruinen van kringloopwinkels.