De koek was op

Met zo’n groot gezin en tien kleinkinderen is het toch nog mogelijk een tikkeltje kalm op bed kantoor te houden. Rond half elf naar beneden en in de benen. Gisteren hadden zoonlief en ik het kleurenspel voorbereid en nu er een waterig zonnetje scheen, de kinderen een overtollige energie hadden opgedaan door enkele plagende muggen die ook en vooral hadden toegestoken, konden we ze met een gerust hart laten ontladen. Met hun gebutste gezichtjes werden ze aangekleed naar buiten gelokt, onder het voorwendsel dat oma klaar zou staan met de beloning als ze hun kleurenkaarten hadden afgevinkt. De volwassenen hadden iets van hun kleur aan of op of bij zich.

Op een teken van de oudste zoon waaierde het stel uit. Rennend en uitgelaten juichend van boom naar boom, over het weiland heen, langs de boomhut, die ze gisteren hadden gemaakt. Uitgelaten dartelend heen en terug en ondertussen lekker moe worden, ideaal voor de ochtend en straks een uitgebreide lunch. Degenen die al hun kleuren hadden laten aftekenen kwamen bij mij staan en kregen allemaal een verrassingsei met een play-mobile-poppetje erin. Het ontbijt vanmorgen bestond uit een vracht wentelteefjes, door de oudste zoon gebakken, en ze hadden gretig aftrek, terwijl de anderen yoga aan het doen waren.

Zo verspreiden zich steeds groepjes mensen door het huis. Word ik onderbroken door mensen die aanschuiven of verder gaan, worden er plannen gesmeed voor de middag, een kasteel met bierproeverij of een tochtje langs twee kringlopen. Een bezoek aan een fort. De beide dochters en kleindochter en ik kiezen voor het kringlopen en laten de bierproeverij en het fort voor wat het waard is.

Het was meer dan god gekozen. De eerste was zo’n drie kwartier rijden. Wat een enorme kringloop en zo goed gesorteerd. Het leuke is dat er ook allerlei porseleinen en keramieken kopjes, potten en vazen waren, chinees porselein in een grote verscheidenheid, antiek en semi-antiek. De eerste winkel kende de waarde en was aardig hoog aan de prijs, maar de kwaliteit was er dan ook wel naar.

De kledingafdeling was uitgebreid gesorteerd en eigenlijk was het één grote verkleedpartij, tenminste, waar het mij betrof, alleen de bovenkleding, want in broeken passen had ik geen zin. De kloffen uitdoen was al mijl op zeven. De maat was goed, mijn vertrouwen groot en zo op het oog was het precies pas. Voor 5 euro kan je je even zo vrolijk ook geen bult vallen. Even verderop vond ik een mooie Keulse Pot voor 5 Euro. Die is voor de Hof, dacht ik. Een klein beetje nostalgie uit het geboorteland in den vreemde

De tweede was veel groter, drie verdiepingen en ook weer, net als de vorige, in een oude fabriekshal. Ook hier duidelijk andere snuisterijen dan in de Hollandse Kringloopwinkels. De buit was hier wat minder voor mij, maar dochterlief was goed geslaagd. En qua glaswerk was het luilekkerland, dat was voor de oudste een walhalla, met al die brekebenen van zoons., waar het het de glazen betrof.

Tegen vijven moesten we weer op huis aan want er zou rond zessen een pannenkoeken-festijn zijn. De stapel gebakken exemplaren was al betamelijk groot en we konden zo aanschuiven. Helaas was het voor de helft van de kleintjes een te enerverende dag geweest. Halverwege toch maar beter naar bed, was de gedachte. Ze hadden dan ook allemaal aardig wat indrukken achter de rug in het fort en het kasteel. De koek was op.