En dat was het

Om iets over tweeën sloegen er twee deuren van een auto dicht. We liepen naar de deur om te kijken of het onze gasten waren en jawel. Hartelijke omhelzingen. Het is altijd goed om het huis te bezien door de ogen van nieuwkomers die het nog niet kenden. Ze staken een stevige loftrompet af over de grootte, de originele details, de oude meubelen die bij het huis horen en haar cachet geven. In de hof zelf waren ze verbaasd over zoveel natuur. Nichtlief en haar man wonen in hartje Amsterdam. De Hof was een landgoed vonden ze. Wij voelden ons zeer vereerd en ik was plaatsvervangend trots op Lief, die dit alles in zijn eentje heeft opgebouwd door de jaren heen.

Ze hadden taart meegenomen dat het hotel in Pécs voor hen geregeld had. Echt Hongaarse gebak en dat zag er oogverblindend en kleurrijk uit. Foto van de feestvarkentjes en heel lang bijkletsen, want zo vaak zagen we elkaar niet, onder het genot van een kop thee. Wel fijn dat we een stuk jeugd met elkaar gemeen hadden en de anekdotes waren dan ook niet van de lucht. Dubbel jarig is dubbel bijzonder. Daarna wisselden we cadeautjes uit. Leidse kaas, de enige echte, omdat we acht jaar van ons leven in Leiden hadden gewoond, twee prachtige boeken: ‘Moderne Natuur’ van Derek Jarman, waar het ontstaan van de droomtuin van Jardan, nu een bedevaartsoord, in wordt beschreven met de nodige filosofische gedachten erachter en het boek van Jan Brokken: De Weemoed van de Reiziger voor mij, die altijd heen en weer pendelt tussen hier en daar en het verlangen naar beide plekken van haver tot gort kent, daarnaast gaat het ook over de vele kunstenaars die hij kent. Heerlijke ‘passende’ boeken, zo zorgvuldig uitgekozen dat het daarom alleen al heel wat waard is.

Verder nog lekker Amsterdamse koekjes, kaneelbrokken uit de buurt van Zutphen waar de caravan staat en een heerlijke streekcider. Misschien is vruchtencider, bijvoorbeeld van druif en vijg wel het volgende op ons lijstje. Een boek voor Nichtlief, maar vandaag wilde ik met ze naar het Szolnay, om die diepgewortelde culturele sfeer te proeven van Hongarije en waar ze nog een cadeau uit mogen kiezen in het winkeltje.

Dat is voor later op de dag. Na de thee gingen we het land verkennen en heel toevallig had nicht in de kruidentuin gewerkt en wist veel over alles wat er aan wilde plant te bekennen was. Op het menu stond spaghetti met zalm, huisgemaakte basilicumpesto en Caprese met een frisse sauvignon erbij. Ik vermoedde dat ik teveel had gemaakt, maar de mannen sloegen een flinke bres in de spaghettiberg.

Natuurlijk kwamen alle kwalen en kwaaltjes die zoal rond waarden in de familie om de hoek kijken en waar bij een groot deel de kiem toch gelegd was door ons beider Opa en Oma. Het leverde hilarische verhalen op net als de vakantieherinneringen, die we ook samen gemaakt hadden. We tafelden heerlijk lang na en het was donker geworden. De krekels werden voor het eerst weer gehoord en sterren gespot, helemaal toen we de lampen op het terras uitdeden. Rond een uur of tien was de koek op. Morgen weer een dag. Ontbijt rond negenen zodat ieder wakker kan worden in eigen uur. Een bijzondere dag, en dat was het.