Wonderlijk hè

Wat een dag gisteren. Morgen komen nicht en haar man op bezoek en dan willen we het toch een beetje spic en span hebben. Ze nemen het mooie weer mee, belooft de weerapp, maar eerst zien en dan geloven, want vandaag is het maar net 20 graden en regenachtig.

In ons huis zitten dubbele deuren, een voordeur met twee deuren en daar vlak achter zitten de oude houten deuren ook nog. Dubbele bescherming en echt handig. De grote zijdeuren zijn idem dito hetzelfde. Beide zijn met een trapje te bereiken, een soort bordessen dus. Ik weet nog, toen ik hier voor het eerst kwam, hoeveel indruk dat op mij maakte. Tussen die dubbele deuren, die bijna nooit helemaal opengaan, verschuilen zich wat spinnen en ander addergebroed. En dus ook tegen de zijdeur aan de binnenkant dat graafwespennest. De deuren lekker opengezet en de frisse lucht de gang in laten stromen.

Buiten dreigde het voortdurend te gaan regenen en bij de brunch barste de bui los. De parkeerplaats bij de supermarkt was overstroomd en nog maar aan een kant te gebruiken. We wilden wat theedoeken en handdoeken kopen en wat versiering, maar ik kwam niet verder dan een slingertje Happy Birthday. Nicht is mijn tweelingnicht en morgen zijn we allebei jarig. Bladerdeeg voor een baksel met eigen fruit was de volgende feestelijke aanwinst.

Thuis ging Lief er wat vlierbessen bij plukken in de voedselhof en kwam thuis met een aardig mandje vol. Hij had onderweg kip nog gesignaleerd in de buurt van de Datsja. Ze liep kalm en bedaard hier en daar een wormpje weg te pikken. Ze zag er niet ongelukkig uit, vond hij. Lekker laten scharrelen, ze vind haar kostje en de weg wel.

Vlierbessen rissen is een heidens karwei en levert paarse vingers op. Maar dan heb je ook wat. Ik plukte er nog wat trossen druiven bij en ook die werden afgerist. Zeven en in laten koken met citroen, pectine en 1/4 deel suiker. Er bleef niet heel veel over. De kleine weckpotjes uit de penny waren niet van al te beste kwaliteit. Het dekseltje sluit niet goed af. Dus deze jam gaat het eerst op. Straks zijn de vijgen aan de beurt, maar de vijgen van de boom achter, zijn belaagd door de wantsen, die zich erin graven

Bij het ophangen van de was zag ik ineens de kolibrievlinder vliegen en nectar halen uit elke hibiscusbloem. Toch even proberen een foto te maken al is dat lastig, want die vleugels gaan zo snel op en neer. Van een kleine reeks was er eentje een beetje redelijk gelukt.

Tussen het jammen door ging het als vanouds dwars door de koelkast heen. De leukste manier van koken. Een lekker stoofpotje met alles wat al te lang in de groentenla lag. Aubergine, courgetten, twee oude winterpenen. Ras el Hanout, olie, ui en knoflook, alles in de pan, tomatenblokjes en tomatenpuree erbij, een bouillonblokje en smullen maar.

Van voorlezen kwam in ieder geval niets meer en eigenlijk was ik ook te moe om te schrijven. Vandaar de herhaling van een oude blog, die met humor en vlot geschreven was. Midden in het leven en kinderen als voedingsbron. Met het ouder worden is het allemaal wat bedaarder, geloof ik. Het ligt ook aan het tijdstip. In de hele vroege ochtend schrijft het het lekkerst voor de vuist weg. Hier wordt het vaker in de middag. En soms is er tijd tekort. Wonderlijk hè.