Eerst proeven en dan weten

Heerlijk dagje. Mooie berichten uit bijna alle vakantieoorden met veel zon en vrolijke vakantiesnoetjes, maar ook van de inmiddels weer thuisgekomen kinderen die het eigen land nog even toetsen aan al het moois dat het te bieden heeft.

Lief had vanmorgen de kleine blauwe(de stofzuiger) naar het atelier gebracht, dus ik kon aan de slag. Per ongeluk hadden we met het zuigen ook het mierennest van de reuze mieren verstoord en helaas pindakaas, daar moesten ze toch echt weg. ‘Domoren, blijf dan buiten’, foeterde ik van binnen. Net bij de middagpauze ontdekten we dat het spoor dat ze al jaren volgen over het richeltje van het terras ook gestopt was. Een beetje gek toch, we waren er zo aan gewend.

Heerlijk om de boel weer schoon en opgeruimd te hebben. Dat maakt het hoofd leeg en geeft ruimte voor nieuw werk, al staat er ook nog onaf oud. Dat is voor later. Elk hoekje wordt ontdaan van oude spinnenwebben, dode wantsen en stof, zowel binnen als buiten op het terras. Daar stond ook een tafel met een glasplaat erop, maar vorig jaar is die gebarsten. Nu heeft Lief de twee helften verwijderd en komt er een allerschattigst bamboe tafeltje te voorschijn. In ere hersteld.

Zuslief is gisteren naar Ambon gevlogen en vanmorgen goed aangekomen. Dappere onderneming. Ze stuurde een foto van een room with a view en daar was goed op te zien dat de regen er met bakken naar beneden kwam. Ze is er met een missie. Dappere actie.

Als we samen wat aan het drinken zijn, zet de zon onze bosnimf in het volle zonlicht, even wat warmte op die blote schouder. Dat mag ook wel, want in de wind is het frisjes. Ik schrijf nu dan ook op het terras achter het huis. Daar is minder wind.

In het schone atelier kon ik niet wachten om te beginnen. Op een oud doek met onbevredigend tafereel zet ik mijn oude dame met poes op. Ze hoort in de Hongaarse Sjaaltjes-serie thuis. Daar zal ze zich vast happy voelen. Het gaat lekker. De vrouw komt langzaam uit de verf en poes volgt. Morgen weer verder. Wat mis ik het toch als hier de dagen veel te warm zijn. Dan is het niet uit te houden in de Datsja en teken ik alleen in het dagboekje. Daarmee loop ik ook wat dagen achter, maar het vordert weer gestaag. Het inkleuren met viltstift heb ik laten varen. Ik ben toch veel meer een verfmonster. Aquarelletje erop en klaar is tante Betje. Niet van dat benauwde. Graag met Franse slag.

Het sap is eindelijk gelei geworden. Het is heel goed gelukt. Drie potjes en een beetje. Inderdaad, veel suiker zit er nu nog in bij gebrek aan pectine, maar omdat we er maar minimaal gebruik van maken, bijvoorbeeld in de ochtend een crackertje en een theelepel bij een van die goddelijke oosterse sausjes, mag het, vinden wij. Met de pectine hebben we tweederde minder aan suiker nodig. Dat gaan we op de rest uitproberen. Er hangt genoeg om het hele dorp van jam te voorzien. Maar die grossieren ook flink in druiven. In ieder geval de kinderschaar er mee verrassen. En cadeautjes maken in leuke potjes. Zo leuk om weg te geven. Morgen met druiven en vlierbessen aan de slag. Geen idee of het kan, die combinatie. Eerst proeven en dan weten.