Aan de slag dus

Door het open raam waaien flarden stemmen binnen. Ik versta ze niet. Hongaars is een moeilijke taal en ook al studeer ik iedere dag twee uur, dan blijft het bij woorden herkennen als ik ze lees en nauwelijks een herkenning als ze gesproken worden. Maar de toon en de intonatie zijn overduidelijk. Er wordt gesproken met een klank die onmiskenbaar boos is. Buurvrouw is boos op haar man, die met een hersenbloeding al een paar jaar als een kasplantje voortschuifelt door de tuin en niets meer kan, terwijl de buurvrouw alle hooi op haar brede vork neemt tot en met het maaien van voortuin en tuin, verzorging van de kippen en het hondje en nu dan al langer dan twee weken haar man, die normaliter in een opvanghuis verblijft. Ik sluit het raam, misschien wel uit piëteit of omdat het pijn doet haar zo te horen.

Echte emotie is universeel, al kan het anders geïnterpreteerd worden. Lief zit op mijn bed, waar ik kantoor hou en kijkt door het raam naar het huis van de buren. Hij vertelt, dat hij ze nog heeft zien komen. Hoe blij ze waren om hier hun oude dag te mogen slijten. Het dak werd vernieuwd, er kwam een schuur bij, waar de buurman zijn duiven hield en af en toe kwam er iemand met een mand met een duif erin langs. Hij liep een blokje om met het hondje. Ze knoopten af en toe een praatje aan met Lief. De dagen waren goed, het leven lachte hen toe.

De schuur is scheefgezakt en leunt een beetje tegen het grote huis aan, de schuifelende man, het mottige hondje en het schuurtje zijn het gevolg van de tand des tijds. Lief wordt er verdrietig van en misschien ook wel weemoedig. Zo is het zo onmiskenbaar dat het niet vanzelfsprekend is dat alles bij hetzelfde blijft, integendeel. Hier ligt de deceptie op straat of klinkt door een open raam…

Gisteren regende het pijpenstelen en vannacht ook nog. Vandaag komt er nieuwe regen, maar daarna wordt het weer zonnig, zij het minder warm.

Gisteren maakte ik springrolls met rijstevelletjes uit Nederland en om ze te dippen maakte ik een Vietnamese dipsaus erbij met vissaus, rijstewijn, suiker. Van alles twee eetlepels. Dat roer je door elkaar tot de suiker is opgelost, dan gaat er nog een chilipeper door en het sap van een halve limoen. Bij gebrek aan chilipeper heb ik een half theelepeltje sambal badjak er door gedaan, wat ook heerlijk is.

We hebben zitten smullen. De uitjes en de groente voor de vulling van de springrolls had ik licht aangebakken, maar helemaal rauw is lekkerder. Al doende leert men.

Het schrijven voor vandaag is gedaan en ik heb me aangemeld voor de cursus van een jaar. 365 dagen schrijven, niet zoals ik altijd al doe, maar met een nieuwe focus. Het was een genot om los te gaan op die drie ontvangen schrijfingangen. Ze noemt het expres geen schrijfopdrachten. Er wordt een woord of zin gegeven en de ontvanger gaat er mee aan de haal. Zoiets als ‘alles wat ter tafel komt’. De eerste twee cursusdagen zijn al binnen.

Het is ook de hoogste tijd dat de boeken weer worden opengeslagen want die blijven angstvallig dicht. Zoveel tijd heb ik niet meer. Aan de slag dus.