Een beetje geluk kunnen we allemaal wel gebruiken

Er is een schrijfcoach, waar ik misschien interesse in heb. Ze komt iedere dag met een zo breed mogelijk te interpreteren opdracht. Omdat ik al zo lang schrijf wilde ik zeker weten of deze vorm voor mij interessant zou zijn. Ze beloofde me drie voorbeelden te sturen. De eerste kwam vandaag binnen. Ik zal het niet publiekelijk maken, want dan schiet ik misschien onder haar duiven, maar ik heb al vaag de indruk dat het weleens een hele boeiende inspiratiebron zou kunnen zijn.

Vanmorgen had ik het op de heupen. Een keer in de zoveel tijd is dat alleen maar gunstig voor het huis, want dan moet voor een groot deel de onderste steen boven. Buiten is het pittig warm dus een uitgelezen moment om binnen onze dikke muren aan de slag te gaan. Spinnen en spinnetjes nemen de wijk als ik met mijn grote ragebol, nou ja, eigenlijk een stoffer, alles aan web van de muren veeg. De ramen van binnen en van buiten in de gang moeten eraan geloven evenals de vensterbanken, die weer spic en span blinken. De planten, Yucca’s, een Calanchoe, Aloe’s en de rode Geraniums krijgen een liefdevolle verzorging, dood blad en bloem eruit en een woordje ter bemoediging.

Lief heeft Stoffie aan het werk gezet in de drie kamers beneden en is zelf met een kleine kruimeldief boven de spinnenwebben en stofraggen aan het wegzuigen. Heel fijn om dat samen te kunnen doen.

Het is nationale feestdag in Hongarije. Alle winkels zijn dicht. Gisteren wilden we Agaath door de wasstraat halen, maar de enige die er is, naast het pompstation, was in reparatie. Helaas, pindakaas. Nu rijdt ze rond in haar stoffige zwarte kleedje.

Gisteren het gesprek met Ugur Ümit Üngör afgekeken. Het leek meer op een college en dat kwam min of meer door de vragen die gesteld werden. Voor mij had het meer diepgang mogen hebben wat betreft de persoon Ugur.

En opnieuw heeft een bericht uit de inner circle ons opgeschrikt. Iemand die een beroerte heeft gekregen. Hij woont niet meer hier maar een halve wereld verder. Nog te jong. Beelden van vroeger, herinneringen en gedachten blijven zweven, voortdurend is er een moment om even bij stil te staan. Ik zou alles willen weten, elke minuut. Juist bij dergelijke gebeurtenissen. Hier zou je op bezoek gegaan zijn om in te schatten hoe of wat. We kunnen alleen maar duimen dat een aantal functies snel weer terugkomen. Onmachtig.

Dochterlief kwam ineens met iets heel anders aan, dat weleens een serieuze optie zou kunnen worden, maar we moeten er nog goed op voort borduren. Alhoewel, de voordelen van haar plannetje in ons hoofd zijn alleen maar groter worden. Ze had nog een verrassing. De Vergeten Sandalen worden opgestuurd door het hotel. Daar had ik zelf geen seconde aan gedacht, maar het was het eerste wat zij en schone zoon wilden regelen. Wat lief weer. Ze zijn al op de post. Superblij mee, want ze lopen als een tierelier.

Gisteren kwamen er foto’s binnen uit Frankrijk van Dune de Pilat aan de Cote d’Argent. Het is het hoogste duin van de wereld. Het strekt zich uit over 616 meter van oost naar west en over 2,9 kilometer van noord naar zuid. Indrukwekkend mooi, duin én dochter trouwens.

Zoonlief is vanuit het regenachtige Ambon naar Bali gegaan. Nog twee weekjes en dan zijn ze weer thuis. In Normandië worden prachtige grote schelpen gevonden. De rakkertjes zijn er maar druk mee. Ze zijn ideaal om ze te beschilderen en ze dan als zwerfschelpen of geluksschelpen ergens neer te leggen voor een toevallige vinder. Een beetje geluk kunnen we allemaal wel gebruiken.