Ook dat is geen probleem

Vanmorgen heb ik het begin tot en met het eerste filmfragment teruggekeken van Zomergasten. Wat een aangename ‘gast’ zat er dit keer tegenover Griet op de Beeck. Het was de Historicus en Hoogleraar Holocaust- en Genocidestudies Ugur Ümit Ügör. Hij zat daar om te vertellen over zijn vak, over de diverse ontwikkelingen in de wereld en over de definitie van Genocide, de VPRO geeft aan met behulp van Ugur zelf waarom het van belang is te kijken:

Zoals Üngör zelf zegt: ‘We gaan samen afdalen in zware materie. Maar we gaan er ook samen weer uit omhoogkomen.’ Zijn avond gaat over genocides en oorlogsmisdaden, maar ook over veerkracht en hoop. En over het belang van blijven vertellen.  

Het eerste deel van de lange avond was erg boeiend en in alles komt hij de belofte na. Vanavond beginnen we samen opnieuw eraan, want ik geloof dat zijn relaas veel van de onrust die er leeft om kan zetten in een blik die op de toekomst gericht zal zijn, niet met het gevoel onder het zwaard van Damocles te leven, maar met het ontluikende gevoel van hoop.

Om te beginnen is er alvast om mij heen het gefladder van de koningspage, de boodschapper van Geluk, Schoonheid en Vrijheid. Een uitspraak van Ugur indachtig: ‘Waar de wetenschap eindigt, heb je kunst nodig om uit te beelden hoe zoiets in zijn werk is gegaan.’ Een rake formulering, die hout snijdt. Hij laat zijn studenten ook fragmenten van speelfilms zien, die de waarheid benaderen, om er voor te zorgen dat het inlevingsvermogen groter wordt. Op die manier beklijft het beter. Schoonheid in de natuur als tegenhang helpt ook daarbij en de goede berichten van mijn kinderen, waar dan ook, eveneens

Er komen beelden door van Ambon waar zoonlief en de schoonfamilie gisteren het afscheid vierden van hun familie daar met weemoedige samenzang, zelfs de kleintjes doen mee. Wat een warm en gelukkig beeld. Op dit ogenblik zijn ze alweer op Bali, als het goed is.

Uit Normandië komen heerlijke beelden van de drie rakkertjes, die op en top genieten van zand, water en schelpen in het zachte ochtendlicht. Een welkome afleiding na alle schrik van de afgelopen dagen.

Het druivenprieel vordert al met opschonen van de oude takken en hier en daar wat snoeien om licht door te laten. Het is een heerlijke plek en zomers verrassend koel. In het algemeen zal het vanaf nu zo tussen de 25 en de 30 graden blijven. Dat is een wereld van verschil en dan kan ik weer meer buiten zijn, maar vooral is het dan ook uit te houden in het atelier. Hoera. Aan de schilder dus, deze week.

Vanmiddag gaan we kijken naar het natuurmeer dat we hebben ontdekt en voor Lief is het een herontdekken, want hij was het glad vergeten, omdat zwemmen al zo lang geen optie is geweest.

Ik heb op mijn manier geprobeerd om wat feng shui(met een knipoog) het terras in te blazen. De druivenuitlopers wat omhoog, de kuka(vuilnisbak) uit zicht en een kleedje op de tafel. Over twee weken komen nichtlief en haar man. We kunnen eigenlijk niet wachten. Echt zin in, temeer, omdat we toen we samen jong waren met z’n vieren regelmatig contact hadden. We pakken gewoon de draad weer op. Dat kunnen wij. En we breien er iets moois van. Ook dat is geen probleem.