Het zal vandaag iets minder warm worden dan gisteren. De barometer blijft steken op zo’n 32 graden. Ik zit op het terras en mijn aandacht wordt getrokken door twee grote wespen, type hoornaar, maar deze zijn op zoek naar een plek om te nestelen in de tweede balk van het terras rechts. Ik probeer er een op de foto te krijgen omdat mijn identificatie app van insecten misschien uitsluitsel kan geven. Maar die heeft het over een roodbruine eekhoorn en een boerenzwaluw. Misschien is de foto niet duidelijk genoeg of heeft de app inmiddels een zonnesteek opgelopen.
Ik zoek naar middelen die wespen zouden kunnen verjagen. Waar kunnen ze niet tegen. De geuren van munt, rozemarijn, kruidnagel, azijn, citroen en wierook. Tegen de laatste kan ik helaas zelf niet meer, maar rozemarijn staat hier te over. Als er nog een tweede stelletje de derde balk van links belaagt, komen we in actie. We plukken dikke takken van het kruid en steken ze tussen de balken. Het lijkt resultaat te boeken. Beide stelletjes komen nog niet terug. Niet te vroeg juichen, maar wel alvast een beetje.

Een droevige ontdekking. Als we ons opmaken om boodschappen te halen in Szigetvar, zoek ik mijn sandalen. Nergens te vinden. Arme schatjes, die zo heerlijk liepen. Ze staan vermoedelijk onder het bed op de hotelkamer. Sorry dames, ik kom jullie niet ophalen. Wel een uitgelezen moment om tot aanschaf van een stel nieuwe over te gaan. Lang geleden had ik ze voor een euro of twee bij een kringloop op de kop getikt en ik kon er de wereld mee aan. ‘Zo gewonnen, zo geronnen,’ hoor ik mijn moeder fluisteren. Ze heeft gelijk. Maar toch!
We rijden met de stoffige Agaath naar het stadje. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat we hier samen boodschappen hebben gedaan. Er moet voorraad ingeslagen worden, dus grazen we de schappen grondig af. Goed voor twee volle boodschappentassen, maar dan hoeven we er de eerste vier dagen niet meer op uit.
Gisterenavond zaten we lang buiten, zonder muggen wonderlijk genoeg, want in het voorjaar zwermen ze veelvuldig rond. Dat is het voordeel van de te grote hitte, de avonden zijn aangenaam. Het is dan stil in de Hof. Het enige wat je hoort is het schetteren van de boomkikkers. Vleermuizen vliegen naarstig over en weer. Vanmorgen heeft Lief bakjes water voor de vogels neergezet. Ze vliegen nu af en aan. Dankbaar en lavend, voornamelijk mussen en een enkele zwartkop, de rest laat zich niet horen.
Ik lees op internet een artikel van Juliette Berkhout in het magazine: Saar. Er staat in grote letters boven: ‘Ik ben 55 en trek me van niets of niemand meer iets aan.’ Dat is mooi. Bij mij duurde het ietsje langer. Ze geeft acht items weer waardoor ze tot die keuze kwam. *Reizen met een klein rugzakje, ook al ga je vijf dagen naar Parijs. Daar moet ik nog eens over peinzen. *Koken zonder recept. Door alle ervaring en misstappen is ze er rijker uitgekomen en kan op hoog niveau improviseren. * Ze wil niet in een woonblad wonen. Haha, daar moest ik om gniffelen. Dat is me nog nooit gelukt. Bijvoorbeeld design meubelen of je boeken op kleur in de kast en niet teveel. Heel eng vind ik dat. En als er iets moois kapot gaat, dan is dat geen ramp. Het zijn maar spullen. Maar nog altijd denk ik aan mijn lievelingsbord met spijt terug dat in twee helften in de vuilnisbak terecht kwam. *Ik hoef geen balletdanseres, topsporter of wonderkindpianiste te worden,’ Nee inderdaad. Die tijd en die behoefte, zo die er ooit geweest is, ligt ver achter ons. *Ik ga op de bonnefooi op reis.’ Tja, ik reis de laatste jaren veel, maar toch altijd het liefst van A naar B. Ik regel een slaapplaats en laat me daardoor leiden. Dan zie je ook nog genoeg. Wel reizen we hier in het land zelf vaak onze neuzen achterna. * Ik herken een foute man van een kilometer afstand. Daar ben ik helemaal niet mee bezig. *Ik heb geen miskopen meer in mijn klerenkast. Het is allemaal veel bewuster aangeschaft. Het liefst tweedehands en voor de broeken heb ik zo mijn adresjes. *Ik durf te vertrouwen op mijn ervaring. Dat is ook iets waar je je lange tijd op kan bogen. Er is altijd wel iets wat vergelijkbaar is. Die rugzak is gelukkig groot en goed gevuld.
Nog gisteren deed ik een flinke miskoop. Een zomerbroek die ik niet paste, zomaar kocht, de juiste maat, maar niet de stof die ik wilde. Ik was vergeten naar het label te kijken en mijn gevoelige huid kan de stof niet verdragen…..
Ze pronkt voorlopig nog in de kast….
Het is hier ook best warm, heet.
LikeLike
Wonderlijk, ik dacht al een reactie te hebben gegeven. Mijn broeken haal ik bijna altijd bij een online-adres omdat ze altijd super zitten, maar in de kringloop is het labeltje er vaak uit en dan kom ik er wel eens bekaaid vanaf, omdat het geen viscose of katoen is maar polyamide. 🙃❤️
LikeLike
Voila, ik kocht ook polyester ipv viscose. Gewoon vergeten naar het label te kijken…..
LikeGeliked door 1 persoon
En dat zit afschuwelijk, een keer is weer goed om de reminder opnieuw aan te zetten😉😘
LikeGeliked door 1 persoon