Goed gezelschap dus

Vannacht wilde de goeie ouwe Klaas Vaak maar niet komen, of tenminste, hij had te weinig zand gestrooid, want om twee uur was ik klaar wakker. Hongaars is een fijne moemaker en dat kan ik doen zonder muggeprikkelend licht te maken. Rond zessen viel ik eindelijk in slaap en schoot pas om kwart over negen wakker, toen mijn telefoon driftig aan het zoemen was. Jaja, wie belde op dit onzalige uur. O jee, gat in de dag geslapen, Lief zou om negen uur bellen. En ja, natuurlijk was hij het, maar hij weet dan ook dat hij me op ieder uur van de dag en de nacht wakker mag bellen. Ik belde terug na het halen van het gebruikelijke ochtendbakkie.

Nog maar drie dagen en nachten, we tellen af. Het duurt zoals altijd met een ‘bijna-is-het-zo-ver-gevoel net te lang. Het is vandaag tijd voor de laatste loodjes. Wat kleren voor Lief: Broeken, t-shirts en een zwembroek. Dat laatste is weer een nieuwe uitdaging. We willen toch eens het thermaalbad gaan verkennen in Debrecen en in Szigetvar en op de camping is een zwembad en een meer, maar of die het gaan worden weet ik niet. Mijn nieuwe badspullen zijn binnen. Eindelijk geheel naar het zin, met een iets langer broekje en een mooie tankini, aanvankelijk een van zuslief gekregen en toch ook een nieuwe er bij gekocht op de door haar aangeraden site.

Eergisteren was de kapper een belevenis op zich. Ik werd geholpen door de andere kapster, die nog zorgvuldiger te werk ging en erg goed keek naar de behoefte van mijn pruik. ‘De volgende keer zet ik je op een uur, dan mag het langer intrekken. Het zwart haal ik er uit, want dat kleurt roze op.’ Ze mengde als een volleerde alchemist de plantaardige kleuren. De platte brede kwast zou ook een mooie schilderskwast zijn, had ik al eerder geconstateerd. Het uitwassen en de knipsessie gebeurde door de Japanse stagiaire. We hadden, net als de vorige keer, een aangenaam gesprek over het leren van talen met duo en het ontbreken van de grammatica daarbij. Lief gaat me daar straks wegwijs in maken. Zij dacht erover om een degelijke taalschool te zoeken. Verder moet de praktijk het nodige aandragen. We zullen zien. Nieuwe afspraak over drie maanden.

Gisteren had ik met de twee dochters en de kinderen afgesproken naar de tuin te gaan, maar met de regen vielen de plannen letterlijk in het water. Dan maar een lunch bij het Ford vlak bij de tuin. De kinderen konden naar buiten om te spelen met de waterpomp en het zand als het droog was. Zakenlieden en oude vriendinnen, een klein beetje de chique met champagnelunch en gezinnen, een goed gemêleerd gezelschap dus. Een vegetarische en veganistische kaart erbij die goed oogde. Tijd voor een bataat-pompoen soepje. Gezellig bij babbelen zo vlak voordat we weer de wijde wereld in zouden trekken, de oudste met iedereen naar La Douce France en de andere dochter en het gezin zien Lief en ik zometeen terug in Slowakije. Dikke knuffels bij het afscheid. Loslaten op hoog niveau.

Rond een uur of drie ben ik thuis. Ik had in de ochtend al gelezen dat ik een EHIC nodig had, een Europese zorgpas, die ik allang onder de app van mijn zorginstelling bleek te hebben, maar dat was me weer ontschoten. Straks gaat een lijstje met telefoonnummers bij het kenteken, morgen gaat Agaath nog een keer naar de garage en dan zijn we er klaar voor. Piep de Muis verkneukelt zich zichtbaar op de lange reis. Ze grijnst van oor tot oor. Goed gezelschap dus.