Met z’n vieren ontbijten is heel gezellig.Gekookt eitje, cruesli, kwark, brood, crackers, kaas, sandwichspread, jam, gekleurde muisjes en lekkere boter, maar gezond voor het hart, haha. We zijn alle vier al op leeftijd natuurlijk. Het gesprek kabbelt. Er rollen verschillende onderwerpen over tafel of, en dat kan ook natuurlijk, er heerst heerlijke ochtendstilte. We bespreken onder andere de plannen voor vandaag. Appingedam staat op de eerste plaats door de verwachte regen. Er is een voortdurende samenspraak met de drie verschillende buienradars die worden gebezigd. Regen, is de oer-Hollandse voorspelling in ieder geval. Waar en wanneer en hoe laat wil nog wel eens verschillen. Het ontbijt is in ieder geval binnen, want buiten staat een fris windje.
Daarna gaan de twee jongste zussen aan de wandel in rap tempo om de omgeving te verkennen en blijven wij tweeën thuis om op te ruimen, te douchen en verloopt de rest van het ochtendritueel in een soepele opeenvolging van jarenlange ervaring. Wij gaan al 11 jaar met elkaar één week per jaar weg.

Rond twaalven rijden we weg. Appingedam is zegge en schrijve zeven kilometer bij ons vandaan. Het is het stadje van de hangende keukens. Het is weer eens wat anders dan de hangende tuinen in de Ardennen. Deze bezienswaardigheid nodigt uit om de eeuwenoude huizen, de grachten, de gemoedelijke sfeer in de straatjes te bewonderen en vooral hier en daar een verscholen terras aan het water of een aanlokkelijke winkel te bezoeken. Het is opruiming dus dikke pret.
In een winkel passen we alle vier hetzelfde broekpak, de verkoopster speelt olijk mee en we constateren dat ieder figuur om een andere aanpak vraagt. Heerlijk om zo uitbundig en zorgeloos te kunnen lachen om zoiets kleins. Wat een goed idee, vond de verkoopster. Zij en haar zussen waren nog aan het bezinnen wat te doen om de band goed te houden. In dezelfde winkel spot ik mijn merk schoenen voor weinig. Buitenkansje.
We strijken neer voor de lunch en vluchten dan, na lang aarzelen, toch naar binnen als de eerste zware druppels naar beneden vielen en dat was maar goed ook, want tegen de wolkbreuk die volgde, zou zelfs de parasol niet voldoende beschermd hebben.
Als we langs het Museum Stad Appingedam lopen met drie prachtige grote rode beuken in haar tuin, bewonderen we kort de stijlkamers met haar bedstee en het kinderbedje, het zilver, de houtbewerkers werktuigen, waar mijn oom en opa zelf nog uitgebreid mee aan het werk waren geweest. Er is een gammel liftje naar boven, maar niet naar de zolder. Zuslief neemt foto’s van waar ik van verstoken blijf. Appingedam is naast Groningen de enige stad die nog uit de middeleeuwen stamt en die sfeer is hier goed op te pakken.
De snoepwinkel van ome Jan is daar ook een mooi voorbeeld van. Vermakelijk als er een Duits gezin drop aangeboden krijgt door de eigenaar, waarbij aan hun gezichten is af te lezen, dat ze het maar rare Hollanders vinden, als je van dit goedje houdt.Echte spekkies met krakende suiker erin, ulevellen, we zingen het liedje van jarig jetje nog even, duimdrop, meterdrop, karamel, zuurstokken en kaneelstokken, toverballen en Massee van aardappelzetmeel, alles staat in mooie transparante potten voor het kiezen, achter een ouderwetse toonbank in de even oude schappen.
Het winkeltje bestaat pas en de eigenaar Jan, een joviale goedlachse man, werkt met vrijwilligers. De opbrengst is voor het goede doel. De enige eis is dat de vrijwilligers Opa-of-Oma-waardig zijn. Ze mogen allemaal om de beurt een goed doel uitkiezen voor de jaaropbrengst. Wat een heerlijk initiatief.
We mijmeren nog wat na op de steiger en ontdekken dan pas dat de privétuin met steiger die bij het huisje hoort, er naast ligt. Haha. Zuslief en ik maken de lichte maaltijd.
Terwijl ik dit schrijf, staat er voor het raam een oude Meidoorn, die heel veel koolmeesjes herbergt. Ze vinkentouwen op de takken. Tak op, tak af. Het is bewolkt. Wandelen, stadje, natuur, het ligt allemaal nog in de pen. Eerst maar wachten tot we alle vier weer aan het ontbijt zitten. De tijd is aan ons per slot van rekening.
Vrijwilligen in dat winkeltje, heerlijk, en ja, ik ben oma-waardig.
Een jaarlijks uitje met de zussen, ik kan er alleen maar van dromen.,.
LikeGeliked door 1 persoon