Een dikke aanrader

Een heerlijke dag met zoonlief en de kinderen. Wat een toeval. Een vriendinnetje kwam spelen en haar moeder kwam me al zo bekend voor. Bleek het de dochter te zijn van een van onze oude vrienden uit de Hof waar oudste dochter nog mee op school heeft gezeten. Ik wist wel dat er ergens een telg rondliep maar niet dat het dit meisje was met het vroegere vriendinnetje van dochterlief. Zo dichtbij kan het verleden zijn waar je in onwetendheid langs loopt.

We zaten buiten. Eerst een nieuwe haring en later met de kinderen de kibbeling verdeeld. Plonzen in het kleine badje om af te koelen, ballen, tekenen, kleuren en nog weer ballen, het was er allemaal. Zoonlief ruimde ondertussen de tuin alvast een beetje op voor het grote feest van aanstaande zaterdag. Na een hapje spaghetti was het tijd om vriendinlief op te halen.

We waren mooi op tijd. Ze was er blij om, want net als ik hield ze niet van te laat komen. We reden met een gezwind vaartje naar het prachtige nieuwe Afas-theater in Leusden. Een schitterende lokatie, waar je met liefde het theater bezoekt. Vrij parkeren in een enorme ondergrondse garage en als je bovenkomt wordt je overvallen door de adembenemende architectuur. Buiten zag het er ook schitterend uit. Het kan dus wel. Lelijke industrieterreinen omtoveren tot een centrum van cultuur en vermaak. Er moeten wel wat centen tegenaan, maar dan brengt het z’n geld dubbel en dwars op.

Het Pauperparadijs is een spektakelstuk met een hele belangrijke boodschap. ‘De geschiedenis herhaalt zich, trap er niet met open ogen in’ proef ik eruit. Op ingenieuze wijze worden verleden en heden aan elkaar gelinkt. Het hele stuk is doorspekt met doordenkers en vileine waarschuwingen, tegelijkertijd laat het de erbarmelijke omstandigheden van de paupers zien uit de vorige eeuw. Het hele spel is voorzien van beduidende decorstukken. Er is niet veel voor nodig om je te laten geloven dat je er ter plekke bent. De muziek zet de belangrijke grondtoon, dreigend, zoetgevooisd, of opzwepend, het is er allemaal. De zang vliegt hier en daar een tikje uit de bocht, maar is ook overtuigend en krachtig. Hier wordt geschiedenis met een hoofdletter geschreven.

Er is een korte pauze en ik dwaal door de gangen op zoek naar het toilet. Als ik terug ga, kom ik op de tweede etage, waar een enorme groene koepel muurplanten de muren van beneden herleiden tot een grote bal. Daar moest ik niet zijn en de trap naar beneden is afgesloten. Dus neem ik de lift terug. Er staat een heerlijk wit wijntje klaar om de dorstige kelen te smeren. De hele sfeer is uitnodigend. Hier zijn de gasten meer dan welkom, straalt het uit.

Het stuk duurt drie uur en had wat onze unanieme mening betreft wat korter gekund, maar ze vlogen om en we hebben enorm genoten. Het is verplichte kost voor iedere hedendaagse politicus en voor iedereen die de mensheid een warm hart toedraagt. Je moet wel van opzwepende muziek houden. Scheurende gitaren, het ondersteunende orgel en een cello, lekker hard daar waar de scènes er om vragen, waarbij de zang soms heftig over de hoofden wordt gesmeten. Een groot spektakel. Een dikke aanrader.