Stof tot nadenken

Vannacht was ik na een uurtje of zes volledig uitgeslapen. Niet zo bijzonder want door het raam scheen de maan in volle glorie. Buckmaan wordt ze genoemd. Buck in de zin van bok of hert. Het gewei van deze dieren begint in deze maand na het afwerpen van de oude opnieuw te groeien. De maand van nieuw elan.

Lief en ik hebben net een uurtje bijgepraat. Goed om elkaar even te zien en vast te houden in onze warme blikken. We tellen alweer een beetje af. Vriendlief is in de lappenmand en klautert er langzaam weer uit met eventuele verhuisplannen. Ik kijk er van op. Hij houdt zo van het drukke stadse leven dat in zijn klein postzegeltuintje ook heel goed buiten te sluiten valt. Het hoe en waarom zullen we nog wel horen.

Gisteren geen tuin, maar wel een kop thee met dochterlief en alle perikelen doorgesproken. Het zijn wat roerige tijden om ons heen. Ik heb Lampje op bestelling meegenomen, die ze voor gaat lezen aan de filosoof en Oever. Er is informatie over het afzwemmen van tante Pollewop, die voor haar diploma -C- gaat met een etentje er aan vast. Ik krijg een tip voor een mooi en bruikbaar cadeautje. We bespreken ook de verjaardag van de tweeling, waarbij de onfortuinlijke lieve zoon opgehaald moet worden met zijn drie rakkertjes. Dat gaan we regelen. Ze worden al weer veertig. Stop de tijd…

Ik bestudeer het huisje dat de zussen en ik gehuurd hebben voor 5 dagen en ontdek dat er geen beddengoed bij is. Het ligt wel fantastisch aan het meer met ruimte voor prachtige zonsondergangen op de steiger en een zwempartij in de ochtend. De jongste zus oppert er een koude douche achteraan, maar dat waag ik voor mezelf te betwijfelen. Het is één groot natuurbad letterlijk en figuurlijk.

Dankzij nichtlief ben ik op het spoor gekomen van twee allerleukste boeken, voer voor vakantie. Ze leest af en toe mijn blogs achter elkaar en ze was net bezig in het dagboek van Alba Donati: Boekhandel in de Bergen, toen ze las over mijn verslag van de bijzondere boekhandel in Haarlem en schreef dat het qua sfeer zo overeen kwam met het boek. Ik heb het boek aangeschaft en op internet de winkel opgezocht. Het is precies zoals het beschreven wordt. Libreria Sopra La Penna in Lucignana is te bezoeken en inmiddels erg in trek. Een idyllische plek temidden van de bergen.

Dankzij diens lijstje van verkochte boeken onder elke beschreven dag wordt mijn aandacht getrokken naar een volgende titel: ‘Ik heb het de tuin nog niet verteld’ door Pia Pera. Ze heeft een weelderige Toscaanse tuin waarin ze de seizoenen op de voet volgt. Als ze ongeneeslijk ziek blijkt te zijn, trekt ze zich steeds meer terug in haar tuin die haar verassingen en inzichten en diepzinnige reflecties over filosofie, religie en het dagelijks leven levert. Tijden van bezinning om op voort te borduren.

Al met al is er leesvoer genoeg om de volgende maanden door te komen. De leeskoffer is geduldig en er kunnen veel makke schapen in een kot, moet je maar denken. De zeeën van tijd in Verweggistan vul ik graag met nieuw voer voor de hongerige hersencelletjes.

Vanmiddag ga ik naar zoonlief en vanavond is er de uitnodiging voor het AFAS theater in Leusden. Ben zeer benieuwd hoe dat ervaren zal worden. Mooie nieuwe prikkels en stof tot nadenken.