Nu al geslaagd

Vandaag is de jongste van onze kleinkinderen jarig. Ze wordt twee. Gelukkig zijn er peuterbadjes voorradig, want het zal er behoorlijk warm zijn in hun achtertuin. Het wordt het betere korte broekenwerk, met het gister gekochte hempje. Bij de drogist waar ik moest zijn vroeg de vrouw achter de kassa, die duidelijk om aanspraak verlegen zat gezien het eindeloze verhaal tegen de vorige klant, of ik het warm had. Net als bij mijn oma parelen er bij inspanning glinsterende zweetdruppeltjes op mijn neus. Bij haar rolden ze er in hoog tempo vanaf. Ze hield dan ook altijd een grote witte zakdoek in de aanslag om ze te wissen. Bij mij blijven ze liggen. Een extra versiering denk ik dan maar. Je moet het ruim zien.

Ze adviseerde me om maar lekker op de bank te gaan liggen. Ik kwam voor mijn B12 vitaminen, misschien was dat de reden. Gisteren was het broeierig en drukkend. Vandaag is er een strakblauwe lucht en de gierzwaluwen scheren alweer. Zoonlief brengt de koffie, wat een luxe. Er vliegen aalscholvers met hun kenmerkende hese roep naar de plas hier achter. Verkoeling voor op het heetst van de dag. Twee kauwen zitten in de dakgoot boven mijn hoofd en kunnen er ook wat van. Lawaaiig laten ze zich horen en krassen met hun poten over het ijzer. Moeder en kind schat ik in.

Dochterlief heeft gisteren bij de tuin het doorgaande pad vrij gemaakt van wilgentakken en de wilgen tussen ons in gesnoeid. Er is weer zicht. Net als ik de dag er voor had ze te hard gewerkt. Het zit in de genen.

Ander nieuws uit Hongarije. De Pride in Budapest is een doorslaand succes, een protest tegen Orban en tegen de strenge wetgeving die is ingevoerd. De burgemeester van die stad zei: ‘Vrijheid laat zich niet wegdrukken.’ En zo is het maar net. Het land is meer dan zijn leiders gelukkig. Je zou denken dat dit toch wel een duidelijk teken aan de wand is en misschien laat het er zelfs wel een hele andere wind waaien, niet alleen in de stad maar ook in de dorpen.

In de nieuwe Groene staat een heel artikel van Hiske Versprille met als titel: Het geheime Kruid: Komijn. Bij uitstek geschikt om een ‘saaie linzenschotel,op het lelijke af, met haast niks erin: ‘Olie, azijn, een tikkie knoflook, wat peterselie-en nog iets. Dat verrukkelijke aardse’. Dat laatste bleek dus een snuif komijn te zijn. ‘De Romeinen hadden een eigen komijnschuddertje op tafel-een gebruik dat je in Marokko nog steeds ziet’, schrijft ze. Ik gebruik het wel, maar niet als alleskruider. Rooster de zaadjes, is het advies, strooi het op een ei, in kruidenmengsels, gebruik het in grote hoeveelheden voor het Shoarma-effect.

Net zo’n geheim middel als de foelie in mijn moeders kippensoep. Koriander vindt je al dan niet lekker. In haar boek ‘Lekker Vies’ probeert Klaartje Schepers aan de hand van 54 smaken en gerechten antwoord te geven op de vraag waar het verschil in Smaak bij mensen vandaan komt. Veel voorkeuren zijn vastgelegd in cultuur en geheugen. Er kan echter een gen in je DNA zitten, waardoor bij sommige mensen de koriander naar zeepsop smaakt. Weer wat geleerd. Bij mij ontbreekt dat gen, ik vind het heerlijk. Verse koriander mag bij heel veel gerechten.

Op de verjaardag zal de tafel vol staan met Turkse hapjes van Nene, met de heerlijkste kruiden als toevoeging. Daarmee is het feest op deze warme dag nu al geslaagd.