Geen sinecure

Vlak bij de tuin realiseerde ik me dat we bij het ernaast gelegen tuincentrum hadden afgesproken. Ik gaf dochterlief een belletje dat ik in aantocht was, toen het me begon te dagen dat we de hele actie gisteren hadden verschoven naar de vrijdag. Als het hoofd overloopt, loopt de agenda evenzeer in de soep.

Op mijn dooie akkertje wandelde ik naar achter. Het was broeierig warm. Ook nu probeerde ik de vogelapp uit en tot mijn verbazing waren er veel soorten aanwezig: De tjiftjaf, de merel, de pimpelmees, de winterkoning, de groenling, de zwartkop en de vink, de kauw en de kokmeeuw. Wat leuk zeg. Met mijn tinnitus-oren hoor ik de helft niet. Dit soort hulpmiddelen zijn toch wel een uitkomst.

Ik besloot een bed te ontgrassen. Dat was behapbaar en in twee uur goed te doen. Thermoskan koffie in de aanslag, tafel en stoel in de schaduw en gaan. Er kwam toch nog best wat zeepkruid onderuit en de de Hemerocallis stond vol in knop. De lupine, het nagelkruid en de verbena waren verdwenen. Helaas pindakaas.

Het was kennelijk vlinderdag vandaag. De gehakkelde aurelia ging er eens uitgebreid voor zitten en ook de atalanta liet zich bewonderen. Later bij het teruglopen kwam ik nog een boomblauwtje tegen. Dat is zo’n lief nietig mooi vlindertje, met zijn witte buitenkleedje en zijn hemelsblauwe kleur van binnen. Het fladderde vrolijk van bloem naar bloem.

Toen ik op het eind de fruitbomen inspecteerde omdat ze allen wat aangedaan waren, ontwaarde ik twee peren, genoeg appeltjes, pruimen en kersen. Zo groot is het fruit nog nooit geweest. Ben benieuwd of ze het gaan redden tot ze rijp zijn.

Rond tweeën ging ik richting Buurten, dat in de oude cereolfabriek is gevestigd. Behalve een restaurant is het ook een bibliotheek en een cultuurcentrum. Tante Pollewop had haar laatste turnles van dit schooljaar en het was kijkdag. Dochter en de kinderen waren in de bieb werd door geappt. Maar dochterlief was door de gang gelopen en wist dat ik er was, want ze had me al geroken. Haha. Dat komt door de Patchouli. Dat is zo’n kenmerkende geur. Vroeger op school herkenden de kinderen daar ook mijn aanwezigheid aan. Grappig.

We moesten naar de eerste verdieping waar tante Pollewop zich om kon kleden en daarna door naar de tweede. Even een nostalgische view van dochterlief en haar zus op ballet, hier was evenzo sprake van een knotje en een glitterend turnpakje met een broekje erover. Er waren gelukkig banken en ik had mijn makkelijke sandalen aangetrokken, want van de vorige keer wist ik dat de schoenen uit moesten. Dat was nu zo geregeld.

De turnleidster was een pittige tante. Opgestoken haren, duidelijke korte opdrachten en strakke oefeningen. De meisjes waren volkomen in hun hummetje. Zelfs een van hen, die er veel moeite mee had. Anders dan vroeger toen ik zo’n meisje was, werd er nu volop hulp geboden en aangemoedigd.

Om het heugelijke feit te vieren gingen de Filosoof, tante Pollewop dochterlief en ik naar het restaurant om met een tosti voor de kinderen en een lekker drankje voor ons, deze laatste turnles uit te luiden. Ik koos voor een alcoholvrije Verdejo, die heerlijk was. Ik ben vergeten te vragen naar het merk. We namen afscheid en we zien elkaar vrijdag, nu wel op de tuin. Vandaag is er een gezellige dag met de kleuterkweek-vriendinnen. Twee keer per jaar spreken we ruim van te voren af. Altijd goed voor een dag met veel stof tot praten. We moeten per slot van rekening een half jaar overbruggen en dat is geen sinecure.