Dus is een opfrisbeurt gewenst

Wat is het toch altijd fijn als je je kan laten vertroetelen. Een ligstoel met massage terwijl je haar door zachte handen wordt gespoeld met heerlijk lauwwarm water. Daarna een kop thee met een brownie met een paar stukjes gember erop, terwijl de natuurlijke kleurtjes als poeder door elkaar worden gemengd en aangelengd met water. Ingekwast en dan anderhalf uur volmaakt op jezelf aangewezen mogen zijn terwijl het haar in een zilverkap gaat. Kostbare mij-tijd.

Anderhalf uur om weg te dromen, verhalen te lezen in glossy’s die je nooit koopt. Het tekendagboek met fineliner bij te werken en ver weg te reizen in je hoofd. Dat voelt goed. De kleuring wordt gecontroleerd en tien minuten later mag het worden uitgespoeld. De Koreaanse stagiaire krijgt die opdracht mee. Opnieuw een hele fijne, grondige, maar zachte aanpak met het uitspoelen van de kleur. Er wordt behoedzaam een crème in gemasseerd en daarna föhnt ze het droog.

We hebben een klein gesprek. Ze leert Nederlands met Duo-Lingo en ik zeg dat ik Hongaars aan het doen ben. Dan vertelt ze enthousiast dat ze in het najaar naar Budapest zal gaan. Het schept een band. Ik wissel op haar vraag wat Hongaarse woorden uit. Ze vindt Nederlands net zo moeilijk als ik Hongaars. We keren terug naar de haarperikelen. De kleur zit er prachtig in en de krullen veren op. Ik maak een nieuwe afspraak met haar, terwijl er iemand meekijkt en volgende keer knipt en kleurt ze mij. Spannend voor haar, maar ik heb er wel vertrouwen in.

Onderweg naar de parkeergarage, die ik tot mijn vreugde heb ontdekt, elf minuten lopen en driekwart minder duur dan op straat parkeren, loop ik door het Grifpark en langs de geveltuinen van de huizen in de wijk. Prachtige bloeiende planten staan er. Een gele abutilon, een prachtige volle struik met talloze gele bellen, en een plant die hot lips wordt genoemd maar van oorsprong een salvia is. Iets verderop bloeit een enorme hydrangea. In het griftpark loop ik langs de bloementuin vol kleur en waarschijnlijk ook geur, want ik zie de lathyrus. Wat een cadeau.

Ik was 7,20 kwijt voor tweeëneenhalf uur parkeren in de binnenstad. Eindelijk een makkelijk te bereiken garage voor weinig. Thuis had schone dochter alle voorbereidingen voor het eten getroffen en was dochterlief er met Dribbel, een klein beetje voor de niet-vierende jarige en een klein beetje voor mij. Haha. Dribbel was op schoolreisje geweest naar Oud-Valkeveen en was eigenlijk bijna aan het eind van zijn latijn.

Zij bleven niet eten, maar andere dochterlief kwam met het hele gezin. Knellende armpjes van tante Pollewop en de filosoof om me heen. Zo fijn om weer samen te zijn. Er werden cadeau’s uitgewisseld en we konden aanschuiven. Een luxe dat ik niets hoefde te doen. Er was heerlijk gekookt en vooral de pasta met rode saus ging er bij de kinderen in als koek. Al met al toch een verjaarsfeest.

Daarna met de benen op de bank in rust alles nog eens overpeinzen. De reis, de overgang van daar naar hier, het verschil en de bulk ellende op het nieuws. Lief stuurt een foto van de rode kersen en de frambozen in de Hof die er dus al stonden. Geen probleem, met de extra struiken staan er zo meer. De ruimte is er. Straks naar de bioclub en eerst eens speuren naar wat ik over Greet Hofmans heb opgeschreven in mijn blogs. Het is al wat weggezakt dus is een opfrisbeurt gewenst.