Morgen is er weer een dag

Vanmorgen ging de wekker af toen ik al lang en breed een douche nam. Altijd een beetje de kriebels bij het opstarten van een reis. Lief had koffie gemaakt. Ochtendritueel, medicijnen en de joghurt erin en gaan. Drie koffertjes, dus plek zat. Dikke knuffies. Tot gauw. Ook niet te heftig maken.

En op pad. Zon scheen uitbundig. De wegen waren zaterdags leeg. Oh, ik hou van het weekend. Heel Hongarije en heel Oostenrijk ook waren uitgestorven. Nou ja, er reden wat einzelgängers en tot mijn verbazing ook nog wat vrachtwagens, maar ook niet meer dan dat.

Mijn hotel was net een 100 kilometer verder dan normaal, maar dat had ik gedaan om de laatste dag door Duitsland heen wat kalmer aan te kunnen doen. Te beginnen met een ontbijt. Rond drieën kwam ik aan in het dorp en met het zoeken naar de parkeergelegenheid van het hotel in een grote winkelcentrumgarage was het even uitvogelen, maar om vier uur stapte ik de kamer binnen. Eindelijk even bijkomen en de familie en lief op de hoogte stellen.

Het uitzicht op een blinde muur maakt makkelijk. Kalm verpozen op de kamer en de berichten volgen over Israel en Iran. Tussendoor de nodige hazenslaapjes. Morgen is er weer een dag.