Het straalt vooral rust uit

Op internet lees ik dat antiquariaat Colette in 2021 is gered door zes boekenliefhebbers uit Den Haag. Samen met zo’n 100 vrijwilligers runnen ze de volgestouwde winkel in de Reinkenstraat. Ze publiceren artikelen aan de hand van iets wat ze tegenkomen in de boekwinkel of als er bijvoorbeeld een nieuw boek uit komt dat de moeite van het vermelden waard is. Zo worden evergreens, interessante vindsels en boeken onder de aandacht gebracht. Zes gelijkgestemde zielen. Ter behoud van de winkel hebben ze een vereniging opgericht. Colette is te vinden op Instagram.

Als ik het interieur van de winkel zie, schiet me ineens een tafereel uit het verre verleden te binnen van een lange donkere gang met stapels kranten. De deur naar de kamer ging nog maar net open en daarachter lagen eveneens stapels kranten en boeken hoog opgetast. Het was het huis van een man die ik leerde kennen tijdens de algemene volksdansavonden en die gespecialiseerd was in Griekse dansen. Hij was geen prater maar we schreven elkaar brieven. Misschien omdat we allebei lezers waren. Het beeld is vaag. De herinnering zal moeten worden scherpgesteld, maar ik weet niet of dat nog mogelijk is. Er ligt een stoffige waas overheen, net als in dat huis eigenlijk.

Hij was een aimabele man en eigenlijk ook een beetje een zonderling en straalde een tikje eenzaamheid uit, ondanks al die gezamenlijke dansavonden. Hij stelde bandjes voor me samen van Grieks Macedonisch muziek. Wonderlijk dat hij temidden van zo’n druk bezocht festijn alleen bleef. Het is dé manier om contact te maken die maandelijkse volksdansavonden. Toute Utrecht kwam er dansen en iedereen danste naast iedereen. Het maakte niet uit hoe jong of oud je was, lang, dik, dun, klein, kleur of niet, geen probleem. Volksdansen is verbinding.

‘Kom naar het boeken-labyrint’ zegt het artikel over Colette. Zo ziet het ook uit. Hoge kasten vol, maar ook bergen boeken, stapels boeken, waartussen veel creativiteit. En de beheerders zijn boekenwurmen, journalisten, werkzaam in de media of het onderwijs en allen wonen ze in Den Haag. De oude eigenaar had een briefje op de ruit geplakt en zo om overname gevraagd. Juist omdat het het charmantste winkeltje van Den Haag was, heeft de kern een reddingsplan opgesteld met als doel er een soort buurtfunctie van deze uitnodigende omgeving te maken. Er kwam een crowdfunding en men haalde het benodigde kapitaal voor de overname. Als culturele activiteit wilden ze schrijvers uitnodigen, Singer-songwriters laten optreden, voordrachten laten geven en koffie en thee schenken. Afgelopen mei was er nog een Dichters-top. Wat een prachtig initiatief. Er schijnen meer van dergelijke acties onder de boekenwinkels plaats te vinden, in Amsterdam en in Bemmel bijvoorbeeld. Het is alleen maar toe te juichen.

Boekenwinkels zijn vaak te mooi om uit het straatbeeld te verliezen en er is al genoeg van hetzelfde in de straten.

Hier in Hongarije heb je, buiten de grote winkelketens, alleen maar van die grappige, geheimzinnige winkeltjes. Ze zijn vaak piepklein of hebben nog een bovenverdieping en alles ligt er wel, maar min of meer kriskras door elkaar. Het is vooral het gemoedelijke dat het uitstraalt. Je bent welkom, kijkt rond en zie je iets van je gading, dan koop je wat en anders niet. Ook hier zijn er volgestouwde boekwinkeltjes met boeken en meer in de kleine uitstalling achter de ramen van die gekleurde gevels. Het oogt anders, het is kalmer en ook al kan een straat druk zijn, dan zijn ze zo breed, dat je dat niet echt in de gaten hebt. Het ademt nostalgie, een beetje vroeger en het straalt vooral rust uit.