Vanavond verder

Het huis valt stil, voetstappen op de granieten vloeren verstommen, stemmetjes klateren niet meer tegen de muren, het bassen van de oudste is verstomd. We hebben ze samen uitgezwaaid. Aandoenlijk was het moment dat onze Spring-in-het-veld nog een keer door het huis wilde wandelen, om alles goed in zich op te kunnen nemen, en de dikke knuffels en bevestigingen dat het zo’n heerlijke week was geweest. Dat vonden wij nou ook.

Schoonzoon had in alle vroegte al een rondje bakker en fietsenmaker gemaakt. Bij de eerste het heerlijke verse brood en de twee cakejes opgedaan en bij de tweede nul op rekest gehaald, want de fietsenmaker had een heel weekend aan zijn vrije 1-mei-dag geplakt. Het maakt niets uit, maandag komt er weer een dag. De handdoeken draaien al in de wasmachine, de bedden zijn afgehaald, de matrassen weer naar boven gebracht. Alleen de uitgeklapte bedbank in de bibliotheek verraadt een week familievreugde.

Na de brunch werden de koffers en tassen ingepakt en maakte dochterlief brood klaar voor onderweg. Om één uur begon het al te kriebelen en na alles goed nagelopen te hebben kon het stel op pad. Pa had in Zagreb een hotel geboekt met, als verrassing voor de jongens, een zwembad. Dat was bij deze 28 graden geen overbodige luxe. Ze moesten om half vijf in de vroege ochtend al op het vliegveld staan. Het hotel lag op een steenworp afstand en nu had schoonzoon nog volop tijd om de auto gewassen in te leveren. Dat moest kennelijk.

Vanmorgen was er een appje om half zes, dat ze ingecheckt hadden en in het vliegtuig zaten en om haf negen waren ze onderweg naar de Franse oma en opa. Vanavond rijdt schoonzoon het stel weer naar huis. De scholen beginnen pas dinsdag, dus nog een dag respijt om bij te komen en de was te doen.

We trekken de plannen voor de rest van de dag. Wat wassen draaien is ingecalculeerd, boodschappen nog niet nodig, we lummelen wat tussendoor en besluiten pas de volgende dag boodschappen te doen. Dat zou vandaag in alle vroegte gebeuren, maar omdat het behoorlijk warm zou worden is het tropenrooster aangepast en heeft Lief vanmorgen al heel veel gedaan. De supermarkt is goed voor de middag.

Gisterenavond zaten we eerst een tijdje op het terras, waar weer veel vogelenzang te beluisteren viel. Het is een presentabel lijstje al met al. Groenling, nachtegaal, zanglijster, glanskop, zwartkop, putter, spreeuw, huismus, huiszwaluw, merel, houtduif, Turkse tortel, boerenzwaluw en vlak boven ons scheren bij tijd en wijle de ooievaars, die hun nest hebben in de straat aan de overkant en die lustig hun verhalen de wijk in klepperen.

Daarna besloten we toch alvast een deel van ‘Into the Wild’ te zien, naar een boek van John Krakauer, de journalist en bergbeklimmer. Lief had de film nog niet gezien. Met alle afscheid en bijbehorende emoties was inderdaad na een uur de koek wel op met aandachtig kijken. Een groot filmdoek maakt dit tot een wonder van een beleving door de prachtige natuurbeelden, maar dat valt weg op tv. Toen we het beeld stop zetten, was het oordeel van Lief: ‘Alles een tikkeltje overtrokken. Al die verschillende kleedpartijen van de hoofdpersoon, de toevallige ontmoetingen en daarbij ook weer de afwijzing, de wijze raad die de jonge hoofdpersoon het hippie-echtpaar wist te geven.’ Grappig. Ik was bij het zien van de film in de bioscoop totaal overweldigd en had op al die dingen niet gelet. Het is boeiend om met elkaar te kijken hoe zo’n beeld op je netvlies wel eens totaal kan verschillen met die van de ander. Dat is het leuke van samen films kijken. Vanavond verder.