We zijn er klaar voor

Kleine voetstapjes op de granieten vloer, pek pek pek, een nieuwsgierig koppie om de deur, twee vragende ogen:’Oma’. Ik was al wakker en bezig met het Hongaars op Duo. Een warm lijfje naast me nestelde zich in de kussens met zijn mobiel en deed Engels op de duo. Samen een uurtje leren. Ja gezellig. Even later kwam broer er ook nog bij en deed mee met een uurtje Spaans. Het nieuwe leren.

Ze waren er gisteren rond drieën en hadden een spannende tocht door Kroatie achter de rug, want ze hadden langs binnendoor-wegen moeten rijden. Uitstappen, rondkijken, alles uitvoerig bekijken, de slaapkamers, de woonkamer en de werkkamer, het sanitair, de kamer boven en de enorme zolder, die er uitziet zoals zolders er behoren uit te zien met geheimzinnige hoekjes en onooglijke plekken, met spullen van lang geleden, de dorsmachine en het biedermeier kaptafeltje. Ze waren hogelijk verbaasd over alle ruimte, de schoonheid, de grootte van het huis en de weidsheid van de Hof.

De stemmen klaterden en basten tegen de hoge muren op met verbaasde kreten. Altijd weer leuk. Het brengt me onmiddellijk terug naar het moment dat ik de eerste keer het huis zag en hoe ik vol ongeloof de historische pracht van het huis voelde, de voorname sfeer van de glazen deuren en het glas-in-lood en de hoge eikenhouten deuren, de rozetten tegen de hoge gepleisterde plafonds, de oude houtoven in de keuken en de voorname kasten en het dressoir in de slaapkamer. Eigenlijk was ik plaatsvervangend trots op alles bij de uitbundige bewondering. De Hof zelf en de uitgestrektheid ervan oogstte ook de nodige verbazing, evenals de Datsja. Het maakte de lange reis meer dan goed.

Tegen vijven was er voor het gemak pizza voor vandaag en daarna sloeg de vermoeidheid toe. Met zeven mensen werd er met gemak zes van die pizza’s soldaat gemaakt, ziezo. Melk erbij en een snelle salade en klaar. Toen alles daarna gedoucht had, waaierde iedereen nog even uit naar plekjes in huis waar ze ongestoord konden internetten en dochterlief las onze spring-in-het-veld voor uit ‘Het laatste avontuur’ van de Gorgels, spannend zat om daarmee naar dromenland te vertrekken.

De volgende ochtend had duidelijk goud in de mond door de korte avond ervoor, al had iedereen heerlijk geslapen. Dus ontbijt rond achten en dan een hele morgen in een heerlijk zonnetje als bonus op de wat koude dag gisteren. Lief ging zijn gangetje en liep rond met de snoeischaar, de schone zoon en zoonlief gingen een nieuwe pomp halen om de banden van de oude fiets op te pompen, hier en daar weer olie te smeren en ook een tweede oude fiets op te knappen. Voor het gemak hadden ze ook maar een nieuwe waterkoker gehaald, want de oude bleek kaduk te zijn, had schoen zoon ontdekt. Vele ogen weten meer dan twee paar. De kleine pork hielp met het schoonmaken van het frame, emmertje sop erbij en stapje voor stapje tot en met de profielen van de banden toe. Heerlijk, al die helpende handen.

De fietsen weer als nieuw. De jongens met ballen naar het basketbalveld en dochterlief maakt de lunch. We zijn klaar voor een bezoek aan de burcht hier in Szigetvar. Dan kan Lief in alle rust maaien en wij dompelen ons onder in de geschiedenis van het stadje tot groot genoegen van schoonzoon, die graag het naadje van de kous wilde weten van de strijd tussen de Ottomanen en de Magyaren. We zijn er klaar voor.