Maar nu eerst aan de slag en gauw

Nu de week vordert en de goegemeente al over vier dagen op de stoep staat moeten er voorbereidingen getroffen worden. Het komt goed uit dat deze komende dagen met afwisselend regen, soms veel volgens de voorspellingen, en zon gevuld zullen zijn. Dat geeft de burger moed. Alle huishoudelijke karweitjes, waar je hier bijna los van komt omdat het leven zich voornamelijk buiten afspeelt, zullen toch echt gedaan moeten worden. Het sanitair een schrobbertje, spinnenwebben raggen met de ragebol en de kans geven aan de spin om te ontsnappen, Stoffie inzetten en voor sommige onmogelijke hoekige plekken haar grote broer de stofzuiger, de bibliotheek omtoveren tot slaapparadijs, kussens, beddengoed en matrassen controleren en luchten op het terras, boodschappen in huis halen en daarmee de laatste puntjes op de -i- zetten.

Hoeveel eten die mannen eigenlijk? Nooit over nagedacht. Ze zijn (bijna)7, 12 en 16. Wat gaat er aan brood in en wat aan drinken. Voor een weeshuis koken doe ik gemiddeld nog steeds met mijn gewoonte om voor vijf te koken, maar ontbijt en lunch ben ik een beetje kwijt omdat wij hier maar twee maaltijden per dag eten. Een brunch rond twaalven en in de vroege avond een warme maaltijd rond zessen. Ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is.

Ik moet denken aan mijn vader, die erg gesteld was op de vaste tijden. Op een gegeven moment is mijn moeder overgestapt van de warme maaltijden ‘s middags naar de vroege avond, ik denk omdat dat handiger was met mijn vaders diensten en de voetbaltrainingen en dat werd op een gegeven moment vaste prik om 17.00 uur. Geen denken aan om daar van af te wijken. Vroeg eten betekent een lange avond. Alles vroeg aan kant en dan kon mijn moeder nog genieten van de laatste avondzon op haar tuinstoel achterbuiten. Dat zorgen voor een lange avond hebben we er min of meer in gehouden, ook dankzij trainingen, clubjes en wat dies meer zij.

Ik overwoog een airfryer, maar denk dat ik maar op zoek ga naar ovenfrietjes. Nog nooit naar gezocht, voor onze twee kleine porties bak ik altijd nog op een ouderwetse manier met olie in het pannetje.

Gisteren wilden we een lichte maaltijd na al het harde werken van Lief. Het werd Insalata Caprese gecombineerd met couscous. Een variatie op een recept van internet. De couscous liet ik wellen in kokend water en ondertussen snipperde ik een uitje, knoflook en wat kastanjechampignons in de olie en husselde dat met kurkuma en een schep marmelade, bij gebrek aan rozijnen en nog wat olijfolie. Samen met het zoetzure van de Balsamico in de Caprese een geweldig lekker gerecht en simpel.

Vrienden zijn aan het fietsen door Italië en we kunnen het bijhouden op Polar Steps. Dat mis ik wel eens. Die grote uitdagingen uitproberen. Pittige fietstochten langs B&B’s en maar zien waar het schip strandt of kanotochten over woeste rivieren, rotspartijen beklimmen, het zal er allemaal niet meer van komen. Het Mecsek gebergte is vooral om te aanschouwen of met de auto naar het hoogste punt te rijden, maar niet meer om te beklimmen. Daar tegenover hebben we vanuit hier de vrijheid om overal naar toe te rijden en te genieten van dit grote land en haar diversiteit en van de landen om ons heen, Slovenië, Slowakije, Tsjechië, Oostenrijk, het ligt allemaal binnen een paar uur bereik. In de zomer Slowakije vooralsnog. Maar nu eerst aan de slag en gauw.