Een troostrijke zee aan bloemen

De ooievaars in het dorp zitten weer op hun nest. Ook de zwaluwen zwermen door de lucht, helaas laag, want er is nogal wat regen gevallen en er belooft nog veel meer te komen. Voor de tijd van het jaar is het eigenlijk te koud. Andere jaren was er volop zon en warmte. We rommelen wat om de Hof heen. Inmiddels ben ik aan een nieuw tekendagboek begonnen. De tekeningetjes zijn kleiner en met viltstiften gekleurd. Weer eens wat anders.

De mythische paashaas hier wekt mijn nieuwsgierigheid, maar vooralsnog kan ik er niet veel over vinden. Het voelt alsof zijn rol zoiets is als die van de Maartse Haas in Alice in Wonderland, die aan het hoofd van de theetafel zat en Alice uitnodigde een kopje thee te komen drinken. Ik was ook in de war met het witte konijn die ‘Te laat, te laat’ riep zodat Alice hem achterna ging, recht het konijnenhol in en in wonderland terecht kwam.

In de cultuurgids van het NRC wordt de tentoonstelling van Magdalena Abakanowicz geroemd. Ze zijn ondergebracht in het Noordbrabants museum, het Textielmuseum en het Provinciehuis Noord-Brabant. Magdalena maakt enorme indrukwekkende Kunstsculpturen. Ze raakte geinspireerd toen ze bij de Club van Rome hoorde over de klimaatverandering (in de jaren ‘70)waarna ze zich richtte op het herstellen van de balans tussen mens en natuur. Een bijzonder actueel onderwerp en helaas nog steeds van deze tijd. De tentoonstelling loopt gelukkig tot 24 augustus. Ze gaat op mijn lijstje.

In diezelfde gids de aankondiging van de tentoonstelling over Verzetsfotografie met het werk van de leden van ‘De ondergedoken Camera’ in het laatste oorlogsjaar 1944-1945. Indrukwekkende foto’s met elk hun eigen verhaal erachter. Het werk is opgenomen in het prestigieuze Nederlandse Unesco Memory of the World-register. Het is de eerste fotocollectie die die eer te beurt valt. Vanaf 2 mei te zien in FOAM en een kleinere buitenexpositie op het museumplein van 29 april tot en met 6 mei.

Een paar blogs geleden kwamen de dagboeken van moeders ter sprake. Het dagboek van Dieuwertje Blok haar moeder is eigenlijk precies zo’n ‘bakvissen’dagboek, met verliefdheden op elke bladzijde, soms in elke regel. Daarnaast echter sijpelt het wereldnieuws er doorheen. Op deze manier kreeg ik een antwoord op de vraag of dergelijke dagboeken wel interessant zijn voor bijvoorbeeld de kinderen. Het is wel degelijk een tijdsdocument. Met name bewijst het, zoals het Parool op de omslag aanhaalt, ‘dat zelfs in de meest afgrijselijke tijden de levenslust bij jonge mensen het won van de angst en de doemgedachten.’

Kunst, cultuur en natuur is de juiste tegenhang voor al de onrust in deze dagen. Alles wat de maatschappijkritiek aanscherpt en voedt is van belang. Juist nu zijn er allerlei tentoonstellingen van waarde, waarvan ik er helaas een paar zal missen. Op mijn lijst stond ook het werk van Kunstenaar en Ecofeministe Lara Schnitger. Je vindt het terug op de tentoonstelling ‘Stitch Witch’ in Museum Kranenburgh, waar men aandacht vraagt voor haar veelzijdig kunstenaarschap, feministisch engagement en focus op de verbondenheid van mens en natuur. Sculpturale werken in textiel.

Er zit trouwens een vreemd insect tegen een van de palen van het druivenprieel, vanachter mijn keukenraam zit ie maar te zitten en moet ik er even een foto van nemen. De druivenbladeren beginnen eindelijk te komen. De vijg heeft zelfs al ieniemienie-blad en piepkleine vijgen, Gisteren zijn alle zaadjes in de grond gegaan en kwam er een plensbui overheen. Als ze niet weggespoeld zijn, hebben we zo een troostrijke zee aan bloemen.