Wie weet hoe een koe een haas vangt

Waarom droom ik nou van een macrobiotische winkel waar een van mijn minst macrobiotisch bewuste leerlingen werkt en van de crackers die ik vond, vezelrijk en flinterdun(die je hier niet kan krijgen}op de onderste plank maar aangebroken, met een verklaring van een andere winkeljuffrouw dat ze dat expres gedaan hebben, omdat het anders niet in het vakje paste en dat er niets uit was, maar alleen maar geopend. Dat laatste geloofde ik niet. Er was teveel ruimte in de verpakking. Bij dergelijke vraagstukken wordt een mens dan wakker. Precies dat gebeurde.

In de oude Groene van November, die hier nog ongeopend lag, las ik de lezersvraag van L, die zich afvraagt hoe het komt dat er in je droom soms iemand voorkomt in een rol die totaal niet aan de orde is of ooit zal komen. ‘Waarom’, vraagt ze zich af. De analyticus Arthur Eaton geeft als antwoord, dat we niet veel weten over dromen. ‘Er zijn wel theorieën maar we zijn honderd jaar later nog niet veel verder dan Freud. Zijn theorie is trouwens erg mooi. ‘Dromen beschermen onze slaap’ zegt hij.

Freud vond het ‘hallucinaties die ons helpen in slaap te blijven’. En ik moet denken aan broerlief, die door zijn nare vorm van dementie: Dementie met Lewy Bodies, vooral in de nacht aan het hallucineren slaat. Ze houden hem en zijn lieve vrouw juist uit de slaap. Worden zijn dromen bewaarheid?

Thomas Ogden stelt dat alle figuren of personen onderdeel zijn van de persoonlijkheid van de dromer zelf, die met elkaar in gesprek zijn. Daar vloeit volgens de analyticus de vraag ‘Wat wil ik mezelf vertellen’ uit voort. Antwoorden op de vragen zijn er niet, maar wel geeft het een leidraad om bij jezelf te raden te gaan. Boeiende materie.

Vanmorgen haalde ik de buitenluiken open met het touw en de katrol aan de binnenkant en zag tot mijn spijt een grauwe donkere lucht, dreigend van regen, boven het dak van de buurvrouw. De weer-app gaf tot minstens tien uur nattigheid en pas vanmiddag de zon terug.

Gisteren keken we het tweede deel van Restaurant Misverstand. Het is confronterend genoeg voor de deelnemers, maar tegelijkertijd helpt het hen om met hun aandoening om te gaan. De man die nog tamelijk aan het begin staat van zijn jong-dementie zegt dat hij veel leert van de manier waarop de anderen allerlei handige foefjes gebruiken om toch vooral iets te onthouden. Het leert ook dat je niet het onmogelijke kan doen. Als het verlies vooral in besef van tijd en ruimte zit, dan moet je geen servetten laten vouwen, want het feit dat dat keer op keer fout gaat, werkt uiteindelijk wel frustrerend. Hun zelfinzicht wordt ook vergroot en het feit dat er veel vormen van jong-dementie zijn, maar dat het heel troostend is als een ander precies hetzelfde ervaart als jij.

Er komt een foto op FB langs van de vijg op het terras in blad op 8 april vorig jaar. De foto van gisteren vertoont de vijg dik in knop, maar nog geen blad te ontdekken. Wat een verschil.

Het wordt lichter. Tijd om aan te vangen met de gebruikelijke ochtendrituelen. Vandaag zijn er boodschappen te doen en grote potten te halen voor de twee potjes Agapanthus, die nodig verplant moeten worden. Er is een klein tuincentrum in Szigetvar. Ook kan er nu gezaaid worden in de volle grond, nu ze nog nat is. Er zijn hele oude zaadzakjes en nieuwe. We zien wel wat het gaat doen en wat niet. Lief heeft in ieder geval voldoende nieuwe perken gemaakt. Wie weet hoe een koe een haas vangt.