Het zal goed rusten zijn na deze enerverende dag

Nou, ik ben onder de pannen hoor, of eigenlijk niet echt want ik zit op een terrasje aan de Donau. Binnen is een grote groep mensen bier aan het drinken en ze zijn schlagers aan het zingen. Uitzicht op der Altstadt Passau en de overzijde van de Donau. Heel toeristisch, dat dan weer wel.

De reis ging voorspoedig. Heerlijk weer, niet druk op de weg én, niet onbelangrijk, Truus was geen grote drinker, maar Agaath vult haar benzinetank graag, dus vlak bij Regensburg pas de eerste keer tanken. Dat is gunstig want dan kan je een flinke ruk maken. In Passau was het even zoeken en het was mijn eerste ontmoeting met een ongelooflijk krappe garage, spitsroeden rijden, als dat bestaat en anders vanaf nu.

Bij aankomst een bericht dat deed schrikken. Schoonzus heeft een hartaanval gehad, mijn broer, haar man, heeft die zeldzame vorm van Alzheimer en dus van hulp afhankelijk. Ze is geopereerd en heeft omleidingen en stents, maar volgende week wacht nog een operatie. Dubbel ongeluk dus. Broer en zus zorgen voor hem tot de kinderen uit het buitenland zijn teruggekomen. Wat een mispoge. Het leven neemt zijn eigen wendingen.

Zoonlief beloofde ‘s morgens vroeg de bagage naar beneden te dragen, maar ik had al zo’n voorgevoel. De twee handkoffertjes, waarvan een de leeskoffer en dus meer dan zwaar, heb ik zelf naar beneden gezeuld. We zijn niet van suiker, maar van een beetje porselein toch wel. Dag lieverdje.

Zodra ik in Agaath zit begint de vrijheid. Vrijheid van politiek, vrijheid van angst om de toekomst en vrijheid van bewegen. Lekker naar het moment leven. Wat komt er nu. De schatten van het hotel verzorgden in een ogenblik een kamer beneden toen ze me hoorden hijgen na de trap naar boven. ‘Nog mooier dan die je had,’ beloofden ze mij. Natuurlijk dacht ik aan Trojan in Bulgarije waar ik een kamer met balkon boven de rivier had(met kakkerlakken dat dan wel) maar deze was zeer schoon en met een raam waar je in kon zitten met opgetrokken knieën, geen balkon helaas maar ook prima. Op het terras van de Bierstube aan het hoofd van de straat bestelde ik een klein salade en een Veltliner. Precies genoeg. Ik kom deze dag wel door.

Op FB wordt door de tuindersvereniging de Doordouwers clementie gevraagd voor de mol, omdat het zulke nuttige dieren zijn. Ooit hadden we op school een favoriet project omtrent de mol. Door hem te volgen leerden we alle lagen van de aarde kennen tot aan het magma toe. Maar toen had onze mol(een schattige handpop) al een zilverfolie pak aan om hem te beschermen tegen de hitte en aan het eind van het verhaal vond hij een kistje met ‘De liefste schat ben jij’. Alle kinderen keken in het kistje en ze vonden zichzelf in de spiegel. Herinneringen van onschatbare waarde, zo hebben we er vele gemaakt.

Ziezo, de koek is op. Ik denk aan mijn lieve schoonzus en haar ongetwijfelde getob om broer, maar hij is in goede handen. Zuslief heeft de innerlijke mens verzorgd en broerlief zorgt voor hem deze nacht. Zorg voor jezelf lieverd, dat is nu op zijn plaats. Ik ga heel hard duimen. Morgen nemen de kinderen het over.

Het zal goed rusten zijn na deze enerverende dag.