Het gaat als altijd vast weer lukken

Nog even de laatste puntjes op de -i- en dan kan het boek worden dichtgeslagen. Dat was de biografie van Huygens en vervolgens het allerlaatste stuk van ‘Ik ben een eiland’, Twee totaal verschillende werelden. De eeuw der verlichting, die prachtige 17e eeuw, niet in alle opzichten, maar waar het verwondering, ontdekkingen, uitvindingen betreft kon het allemaal niet op. Wat een fantastische ontwikkelingen allemaal. Zo rijk, zo belangrijk voor alle verdere ontdekkingen.

In het andere boek zit op het eiland een vrouw temidden van de woeste natuur alleen met haar honden en moet tegengas geven tegen de stugge bevolking van het eiland en haar schapenkudde onderhouden, met aanpassingen die over het algemeen niet binnen de lijntjes kleuren. Alles komt op haar bord neer en het is meer dan doorbikkeln, vooral als ze dan vast van plan is om voor een deel op te gaan in dat wat de natuur te bieden heeft: De woeste omarmende zee, de buizerds, de herten, de zeehonden en de getijden, winter en warmte trotserend, maar ook eenzaamheid en leed.

Rond drie uur stond Agaath op haar parkeerplek en de gevel van het huis van onze gastvrouw in de steigers, met een glanzend rode deur, waarvoor een briefje lag met ‘Pas geverfd’, dat op z’n plek werd gehouden door twee flinke stappers. Jas bij elkaar grissen en omzichtig naar binnen.

Iedereen was er op tijd en met thee, koekjes en chocolade eitjes konden we van start. Huygens was met mijn Alpha achtergrond geen makkelijke kost, ook qua geschiedenis hadden we maar beperkte informatie verkregen vroeger. Er bleek daadwerkelijk verschil te zijn tussen de calvinisten onder ons en de katholieken, maar natuurlijk ook met milieu en achtergronden. Bovendien had ik mijn vraagbaak ernstig gemist, want met Lief hebben we om dat soort wetenswaardigheden de mooiste en meest boeiende gesprekken.

Er viel veel te luisteren en er waren veel uitwisselingen. Zo werden er veel dingen verduidelijkt, vonden we af en toe de uitwijdingen wat veel, waren de vertalingen niet altijd even goed en sommige opmerkingen die duidelijk niet aan de orde waren, of was er zomaar ineens een passage, die eigenlijk helemaal niet in de context paste.

Kritische lezers, beter onderlegd dan ik, in bijvoorbeeld natuur en wiskunde, Nederlands, kunstgeschiedenis en meetkunde, verduidelijkten mijn verbleekte kennis. Het was amusant en boeiend tussen de lentebloesems en de magnolia in. Het nieuwe boek dat we daarna kozen werd de biografie van Margreet Hofman, door Han van Bree. Helaas nog geen Godfried Bomans, die ik nog steeds wel hoog op het lijstje heb staan. Straks is het ‘Eiland’ aan de beurt. Ben benieuwd wat dat gaat worden.

Lief video-belde vanmorgen. Alles gaat daar ook prima, maar het moet wel allemaal tussen de buien door. Ik heb hem beloofd om de zon mee te nemen in mijn koffers. Het moet te doen zijn. De voorspellingen bij de weersverwachting zijn hoopgevend. Maar eerst volgen er nog een aantal boordevolle drukke dagen. Met verjaardagen, kapper, tuin en bezoekjes. Nu nog een opvolger voor het boek van vanavond bedenken, normaal is er een lijstje van ongeveer vijf en doen we welk boek de meeste stemmen haalt. Het gaat als altijd vast weer lukken.