Hemels, echt waar

Ik was al heel lang niet meer in dat ene Zweedse warenhuis geweest en gisteren wist ik weer waarom. De eindeloze afstanden die je er dient te lopen en de overvloed aan producten maken dat het voor iemand met wat zuurstof te kort hier en daar bijna niet te doen is. Niet in de laatste plaats omdat er ook nog van allerhande luchtjes rond hangen die belemmerend werken. Gelukkig zijn er wel steeds objecten waar op uit te rusten valt, bankjes of verpakkingsdozen, krukken, bedden enzovoort. Het was sneu dat het enige waar ik voor ging al vijftien jaar niet meer in de handel was. Rieten rolgordijnen. Waarom eigenlijk niet, vroeg ik me ondertussen af en keerde onverrichter zake terug naar huis, omdat het werk op de tuin al een nodige tol geeist had.

Alle takken zitten in zakken, op een bodempje in de kruiwagen na. Heerlijk om dan verder te kunnen, al moeten er nog wel drie wilgen geknot en zijn we eigenlijk al te laat. Voor de rieten rolgordijnen ga ik vandaag mijn geluk beproeven bij een woonwinkel in het aangrenzende stadje. Wie weet hoe een koe een haas vangt.

Vanmorgen vroeg was er en mals regenbuitje. Dat wist ik omdat om vier uur mijn biologische wekker afging en ik klaar wakker was. Dan maar mijn Hongaarse lessen erin en daarna nog een tukkie, en zo geschiedde. Het werkt altijd.

De biografie van Huygens vordert gestaag. Baruch Spinoza kwam in beeld met zijn filosofie en zijn geslepen lenzen. Wat opvalt uit die tijd is het feit dat men overijverig bezig is elkaar troeven af te vangen omtrent de diverse uitvindingen die gedaan werden. Wat zou er gebeurd zijn als deze grote geesten waren gaan samenwerken met elkaar. De ontdekking van de microscoop door van Leeuwenhoek opende een totaal nieuwe wereld, waarin waterdruppels een veel grotere werkelijkheid ontsloten dan ooit bedacht. In die zin lijken al die experimenten en onderzoekingen op het Jenaplan onderwijs. Door te blijven vlassen en verbanden te leggen kom je tot geheel nieuwe ervaringen. Wat op die manier verkregen wordt, blijft bij de kinderen veel langer hangen. Het was net als toen ik rondliep op de zolder van Huygens vorige week. Als je de door hem ontworpen slinger daadwerkelijk hebt gezien, beklijft het.

Voor maandag heb ik al een lunch bedacht die ik vandaag kan voorbereiden. Morgen en maandag is er zeker geen tijd meer en vanmiddag ga ik het balkon aanpakken, als ik tenminste slaag voor mijn rieten rolgordijnen, want de kleintjes ga ik tussen de spijlen van het balkon vlechten en de rest komt aan de buitenkant voor het raam te hangen. Heerlijk koel en sfeervol als de zon er de hele middag pal op schijnt, zoals dat hier aan de hand is.

Lief belde gisteren en is erg in zijn nopjes over de vorderingen die hij in de Hof maakt. Hij is nu de citadel aan het vrijmaken van grassen en onkruid en hij heeft een ‘natuurlijke’ vogel-observatiehut bedacht. Ik ben zeer nieuwsgierig. We tellen de uren en de dagen. Het enige wat ik vurig hoop, is de aanwezigheid van de vele nachtegalen in de lente. Vorig jaar zaten ze voornamelijk bij de buren verderop. Het is hemels om te kunnen werken in de Datsja met het welluidende gezang door het open raam. Het jaar ervoor zaten ze in de boom vlak voor het atelier. Hemels, echt waar.